Wulfstorf en paardenmest

Hij had zo’n handig plat blik met een stok in zijn ene hand. In zijn andere hand een soort hark.

Rondlopend in de wei, waar 3 paarden stonden te grazen, was hij bezig de ronde paardenmoppen op zijn blik te schuiven en over te kieperen in een kruiwagen verder op. Als een volleerd hulp in de huishouding was de van een bol buikje voorziene man met stoffer en blik zijn grasveldje aan het kuisen. Na een tijdlang langzaam achter een binnenvaartschip varen waren we toe aan een wandeling door de dreven. Dat er dan zomaar iemand zijn paardenwei aan het stofzuigen is geeft me een zonnige kijk op het leven.

De Lünenburger heide is een schitterend natuur gebied, waar de stilte en de rust slechts wordt onderbroken door het geluid van vogels en een enkel binnenvaartschip dat met laag gebrom ons voorbij vaart. Twee stevige gespierde dames holden ons joggend voorbij, de langharige Ierse setter die zojuist uit het water was geklommen, moest zo nodig zijn pels uitschudden vlak naast de boot.

Op het Elbe-Seitenkanal zijn meerdere plekken waar je als ‘sportboot’ prima kunt liggen. Wulfstorf is zo’n plek. De voorbijvarende binnenvaart-schepen varen meestal zo langzaam dat er nauwelijks sprake is van golven die ons plagen. Als er sprake is van overmatige golven-producenten zijn het recreatie-motorboten die menen harder dan hun rompsnelheid te moeten varen waarbij ze stug weigeren achterom te kijken naar de tsunami die ze veroorzaken.

Ik moet ineens weer denken aan de man die zijn paardenwei aan het ont-paardenmoppen was. Als hij nu eens een golf-fanaat was en in plaats van een hark een golfclub in zijn hand had, zou het dan niet een aardige sport zijn om de ongetwijfeld ronde moppen met een fraaie flitsende golfschwing in het blik te meppen? Een ‘bolus in one’. Nog leuker lijkt me, als een persoon, een familielid of een echtgenote, staande op enige afstand, meespeelt als catcher met het inwendige van een emmer als doel. Vergt uiteraard wel bedrevenheid van de golfspeler. Een misser zal niet gewaardeerd worden. Trouwens welke echtgenote is zo gek om met een emmer op afstand te gaan staan om haar man te helpen met een nuttige maar wel wat vreemde manier van paardenmest opruimen?

De sluis bij Uelzen passeren is geen sinecure. 23 meter naar beneden. We mochten mee met twee grote jongens. Krap in de sluis. Na een aanmoediging van de sluismeester om nog iets verder naar voren te gaan schoof de sluisdeur achter ons dicht. Een houten Zweedse scherenkruiser met gestreken mast had zich tussen ons schip en dat van onze vrienden ingewurmd, vlak achter het grote binnenvaartschip. Vastgemaakt aan een ’Schwimmpolle’, een drijvende bolder, zakten we naar beneden, vlot, easy piece. Met slechts één bevestigingspunt en een lijn op de middenbolder gaat het meestal goed. Omdat we naar voren moesten hebben we een tweede lijn uitgebracht van de klamp op het achterschip naar de Schimmpolle. Eenmaal beneden werden we door het schroefwater van het binnenvaartschip dat de sluis uit wilde varen van de kant weg geblazen waarbij de al smalle scherenkruiser bijna in een kano veranderde. Uiteindelijk ging het net goed, geen schade. Maar ik had toch echt beter een extra lijntje aan de trap iets verder naar voren kunnen vast maken. Weer wat geleerd….

Morgen opnieuw naar beneden, 38 meter. Door het Hebewerk waar ik al eens eerder over schreef toen we van de andere kant kwamen op weg naar huis….

Auteur: Rob en Nienke Peters

Gepensioneerd echtpaar dat met respectievelijk hun zeilschip en hun motorboot voer naar bij voorkeur Noordelijke bestemmingen, Oostzee en de binnenlandse wateren van Europa. Sinds de verkoop van de motorboot, eind 2023, maken ze per Camper reizen door Europa. Toon alle berichten van Rob en Nienke Peters