De Wielewaal

Om de foto’s beter te zien of uit te vergroten, klikken op ninemarit.blog, in de e-mail.

Tijdens het schoonmaken van het gootsteentje in de keuken ging er iets los in het binnenwerk van de afvoer en hadden we een waterbadje in de lade eronder . Bij inspectie hing de siphon los. Na veel geklungel en misplaatst optimisme bleek de afvoer dusdanig inwendig beschadigd dat we tot de enige overblijvende conclusie kwamen; hier is door ons geen eer aan te behalen. Een Hymer dealer in Saarbrücken heeft het binnenwerk en de aansluiting vervangen. Nauwelijks weer onderweg naar de beoogde camperplek in Frankrijk, bleek de onderste lade onder het aanrechtje open te staan en verdomde het om nog gesloten te worden. Drukken, duwen, demonteren, de lade eruit, de lade er weer in, niets bracht de lade ertoe om zich naar zijn rustplek te laten verplaatsen. Inmiddels was het te laat om terug te gaan naar de garage. Plan B; in de buurt van Saarbrücken een andere plek zoeken en dan morgen opnieuw naar de garage. We stonden op een mooie plek maar mijn humeur was er niet op vooruit gegaan. Een Duitse buurman, die te hulp schoot wist er, zwoegend en zwetend als een marathonloper, ook geen raad mee, de lade bleef hardnekkig weigeren dicht te gaan en bleef steken op 10 cm voor de ingang. Op het diepste punt van mijn sombere stemming kwam een Nederlander op de camperplaats zeggen dat hij eenzelfde camper heeft en vroeg ons, uitgerekend nu, hoe die bevalt, en dat terwijl Nienke een Wielewaal hoorde in het bos achter ons. ‘Dudeljo, dudeljo klinkt zijn lied…’. Zuur en zoet, smaken die meestal goed samen gaan, maar vandaag even niet. Breed van stof doorpratend over alle geweldige eigenschappen van zijn eigen identieke camper, kon ik maar nauwelijks de inhoud van zijn relaas aanhoren en koste het me moeite zijn woordenstroom in een soort van ‘aftaaien man’ om te buigen. Het is maar klein leed. Er een punt achter zetten en vrolijk doorgaan lukte me pas na een hapje en een glas en net als Nienke pogen de Wielewaal te horen…..

De volgende morgen stonden we vroeg op vanwege de ons zelf opgelegde opdracht om toch maar weer terug te gaan naar de garage in Saarbrücken, een half uur rijden. Bij het wegrijden van de Camperplaats zag ik voor het eerst van mijn leven een Wielewaal, hij vloog schuin voor de camper weg, als wilde hij ons met zijn verschijnen troosten en een voorspoedige dag toewensen.

Toen we aankwamen bij de garage en een plek zochten om te parkeren, werden we gezien door de monteur die ons hielp met het gootsteentje. Hij bood direct aan om te kijken wat hij kon, nadat we hadden uitgelegd wat er mis was. “Een kapotte geleidingsrail onder de lade, moet eigenlijk vernieuwd worden, bestellen duurt 2-3 weken, maar ik zal kijken of ik iets kan doen”. En dat deed hij. Voorlopig doet de lade weer wat hij moet doen, maar vervanging van de rail wordt aangeraden. Van gemaakte kosten wilde hij niets weten, wij waren opgelucht en blij.

Op weg naar de Camperplaats in Wangenbourg- Engenthal, reden we door een afwisselend landschap deels over hoogvlaktes en deels door valleien met steile beboste hellingen en stille dorpjes. Vanuit de Vogezen kwamen we de Elzas binnen, dat zich uitstrekt langs de oostelijke grens met Duitsland en Zwitserland. Achteraf merkten we dat we een route hadden gereden die staat beschreven in het boek ‘Omwegen in Frankrijk’ geschreven door Martijn Joosse , bekend van zijn artikelen over reizen in Frankrijk op zijn website ‘Frankrijk Puur’. Mooie alternatieven voor de snelle tolwegen als je meer van Frankrijk wilt zien en geen haast hebt.

In Wangenbourg staat een kasteelruïne uit de 13e eeuw. Vanuit de campingplaats des Huttes liepen we er in 20 minuten naar toe. De resten getuigen van het enorme knappe bouwen in die tijd met de meest eenvoudige hulpmiddelen.

Het is een waar wandelparadijs, we zien regelmatig met rugzakken bepakte wandelaars, loerend op een kaart of op de iPhone voor de juiste route.

Het is stil op de Camperplaats,we staan er alleen met onze camper. Omringd door het geluid van krekels en vogels denk ik aan de Wielewaal, zullen we hem ooit nog een keer zien?….