Flensburg met een vleugje verleiding

Ze lag, op haar rug in een bikini met haar benen iets gespreid op het dekkleed van de snelle motorboot in de box vlakbij het toegangshek van de steiger, de zon aanbiddend met zoveel mogelijk oorbaar bloot. Haar ogen namen niet de moeite om te kijken toen we langs haar liepen. Zelf had ik moeite mijn blik op de steiger te houden. Alles ademde vlees van het niet eetbare soort. Het was niet eens dat de schoonheid er vanaf afspatte, eerder haar ongegeneerde houding in die open motorboot waar iedereen die er langs loopt naar binnen kon kijken.

Onze vriend en mede-motorboot-vaarder, die door het hek van buiten naar binnen wilde, bemerkte dat de voorzorgsmaatregel die hij had genomen om weer naar zijn boot te kunnen terugkeren, in de vorm van een touwtje tussen het slot, verwijderd was door een voorbijganger. Hij stond voor een dicht hek. Zonder iets te hoeven zeggen was daar de voornoemde dame, die zei dat ze het hek wel even zou openen. Blijkbaar waren haar ogen plotseling helemaal open toen ze door had dat onze ongelukkige vriend voor het gesloten hek stond. Eenmaal door het hek, gaf ze hem te kennen ‘dat het op de steiger koud was en dat het in haar bootje een stuk warmer was’. Onze vriend enigszins in verwarring over wat ze bedoelde, koos ervoor na enige aarzeling, toch maar door te lopen.

Flensburg is een merkwaardige smeltkroes van mensen. Behalve Duitsers zagen we Denen, Hollanders en andere buitenlanders. Vaak met een op de arm gedragen hond, bij voorkeur zo klein en pluizig dat je gaat twijfelen of het wel een hond is. Mocht je belangstelling tonen voor het schepsel, het heftige agressieve kefje houdt je wel af van een verkeerde conclusie. Ik meen ook veel vissers en zeelieden te zien, bruinverbrand, ankers en zeemeerminnen op borst en armen, peuk in de mond, blikje bier in de hand. Een bedelaar die alleen maar zit en zijn hond met treurige ogen naast hem als mede-lijder, is een straatbeeld dat ik in Sneek nog niet eerder zag. De vele winkels zijn de grootste attractie voor Denen van vlak over de grens. Winkels die een stuk goedkoper zijn dan in hun eigen land. Hun met keelklanken doorspekte Deens kan ik zelfs met mijn slechte oren herkennen terwijl ze ons passeren.

Flensburg was vroeger een bloeiende stad met veel handel en stond bekend om de rum die ze sinds de achttiende eeuw importeerden uit de Caribbean. De rum werd hier vermengd en nog een aantal jaren op houten vaten opgelegd voordat ze gebotteld werd. Het bekende Flensburger bier smaakt naar bier, maar ik vind het als niet-kenner niet bijzonder. Dan nog even over de jachthaven bij de stad, er kan gedoucht worden. Echter volgens een bijzonder concept. 25 eurocent per 15 seconden….een euro per minuut, net genoeg om één haar te wassen. Maatregelen in verband met de stijgende energie-prijzen.

Het is zondagmorgen. Aan weerszijden van het Fjord houden de kerkklokken een wedstrijd in het gelijktijdig produceren van donkere ronkende klokslagen over het water. Wie kan de ander overstemmen met het lokken van de beminde gelovigen?

We varen het fjord uit, Flensburg achter ons latend. Vandaag is er wat wind, niet veel maar wel genoeg voor de zeilschepen om ons heen die met halve wind onze 5,5 knopen niet kunnen bijbenen. We genieten van het heuvelachtige landschap aan de Duitse en Deense kant. Op de grens van beide landen varen we richting Sønderborg, waar ik hoop een stommiteit te herstellen. We vergaten de magneet sleutel van de buitenboordmotor mee te nemen van huis.

De wind blijft koud. Uit de wind is de warmte van de zon als massage voor kleumende lijven.…..