Sneekermeer en een ontploffing

Stevige wind uit het westen, de golfjes beginnen kopjes te krijgen. Voor anker liggend tussen schepen in allerlei formaten vormen we een schepenhaag langs de uitgelegde oranje boeien die het wedstrijdveld begrenzen. Op het schip van onze vrienden wachten we tot het skûtsjesilen op het meer zal beginnen. Het geluid van sloepjes en speedbootjes die een plekje zoeken tussen de reeds voor anker liggende schepen klinkt ons, als het gezoem van wespen boven een slagroomtaart, in de oren.

In het woelige water gieren de schepen van links naar rechts op hun ankerkettingen door de vlagerige wind. Regelmatig moet er aan de ankerkettingen gesjord worden om ruimte te scheppen en vrij te blijven van een ander schip. Een lemmeraak die een kleiner schip toestond langszij te komen slaat van haar anker af en ankert een stuk verderop opnieuw, hopend dat het anker nu wel houdt. Sommige kleinere schepen lijken met hun ankerpogingen slecht voorbereid als het gaat om hun ankergerei. Vaak mist de ketting als voorloop of is de ankerlijn te kort waardoor menige ankerpoging mislukt. Sloepen, op zoek naar een ankerplek, varen kriskras tussen de andere boten die al voor anker liggen, nauwelijks acht slaand op ankerlijnen. Een man alleen in een grote sloep presteerde het zijn anker uit te gooien vlak naast het schip van onze vrienden om vervolgens zijwaarts gierend op de wind bijna tegen onze zijkant aan te knallen. In een poging dit laatste te voorkomen gaf de man hard gas vooruit. Terwijl hij over zijn eigen ankerlijn voer, belandde hij vervolgens in de ankerlijn van de boot van onze vrienden. Met vermanende woorden en technische aanwijzingen probeerde onze vriend de schipper te bewegen niet verdere stommiteiten te begaan en schade te voorkomen. Het is een wonder dat de ankerlijnen niet in zijn schroef zijn gedraaid. Hij wist uiteindelijk zijn anker weer binnen te halen en weg te varen. Een aantal meters verderop regelde hij een ‘langszijtje’ bij mensen die hij blijkbaar kende.

Over de wedstrijd zelf kan ik kort zijn, de wind zwakte af en echt spannend werd het niet. De skûtsjes voeren hun verplichte rondjes en Langweer verraste Lemmer door bij Terherne te winnen. Inmiddels een week verder is Lemmer dit jaar overall winnaar geworden en heeft nu de hitte ons de komende dagen in de greep.

De Sneekweek is afgelopen en de rust is weergekeerd, althans de kermis is weg en de stad heeft de meeste van haar muziekpodia verwijderd. De feestgangers zijn vertrokken, het bier is op. Afgezien van de vlootschouw aan het het begin van de Sneekweek proberen we zoveel mogelijk de rest van de Sneekweek te vermijden en zorgen we ervoor dat we elders zijn, ver weg van het feest- gedruis. Het biertje of het glas wijn smaakt ons beter buiten de massaliteit van groepen feestende jongeren. Ik gun het hun van harte en het lijkt erop dat een en ander dit jaar goed is verlopen zonder al te vervelende incidenten door de uitstekende organisatie en voorzorgsmaatregelen. Sneek kan er wat van. De horeca heeft goede zaken gedaan. De terrassen zijn weer wat leger en de winkels open voor die toeristen die Sneek buiten de Sneekweek ook weten te waarderen…….

Het was warm, erg warm, de laatste dagen en we hebben ons teruggetrokken in ons koele huis. Nine Marit ligt onder dak in de loods van de Domp, even rust. Op zo’n warme dag wordt een mens wat sloom, ik ook. Het telefoontje van vrienden aan boord van hun schip op het Küstenkanal in Duitsland was enerzijds wat alarmerend maar ook een kans voor mij op wat ‘beweging in de tent’.

Het gebeurde onverwacht, een knal onder in het voorschip. Bij het binnen varen van de haven dacht onze vriend, de schipper, ergens onderwater tegen aan te zijn gevaren. De knal bleek een andere oorzaak te hebben. De boegschroef deed het niet meer en het begon doordringend naar zuur te ruiken in het schip. Bij onderzoek bleek een accu ontploft te zijn. Één van de twee accu’s die voor in de boeg voor de stroomtoevoer naar de boegschroef moest zorgen. Dit overkwam onze vrienden op hun schip in Duitsland en ze konden best een helpende hand gebruiken in de sluizen onderweg naar Nederland. Nienke bracht me naar Dörpen en ik stapte aan boord bij onze vrienden.

Zonder boegschroef varen met een vele meters lang motorschip was vroeger voor ervaren schippers normaal en ze konden dat ook goed. Gewend aan- en verwend met- die propeller vóór in de punt en hem dan opeens niet meer kunnen gebruiken is wel even iets anders om mee geconfronteerd te worden. Met een hoog vrijboord en wind op je flank is wegvaren vanaf de lagerwal-steiger met alleen een schroef achter je kont, iets wat je moet weten of hebben afgekeken van ervaren beroepsschippers op grote binnenvaartschepen. In de spring achteruit varen, gas eraf, spring los en in de vooruit gas erop, roer een paar slagen naar de wal en een flinke dikke bal op de kont van het schip. Meestal lukt dat redelijk, als het schip van achteren breed genoeg is.

We hadden het geluk om tijdens de tocht van Duitsland naar Delfzijl in- en bij- de sluizen van de Ems niet veel last te hebben van harde zijwind. In Delfzijl zijn ze op een scheepswerf goed verder geholpen bij het herstellen van de schade. Nienke haalde me de volgende dag op.

Het is nog steeds warm, heel warm……