Varend op het Mittellandkanaal zien we in de verte voor ons hoe donkergrijze wolken zich samen pakken. Een zwaargebouwde man in het zwart met handschoenen zonder vingers staat aan de kant heftig te zwaaien. Hij gebaart dat we afstand van de wal moeten houden, er ligt een zojuist omgevallen boom in het water. Het waait als de pieten. Bladeren en takjes van de bomen belanden op ons schip terwijl de vlagerige wind ons pesterig opzij probeert te drukken. Het aloude spreekwoord’ eerst de wind dan de regen, laat maar staan het kan er tegen’ geldt vandaag niet. Onder de heftige bui neemt de wind alleen maar toe. Bakken met water striemen het dak van de Nine Marit, de ruitenwissers draaien nerveus in hun hoogste stand. Het weer is omgeslagen. Het was voorspeld. Nog geen uur geleden werden we bij een zonnetje achter een doorschijnend verenkleed van lichte bewolking uitgeleide gedaan door de rode wouw die ons gisteren in de de haven van Bortfeld verwelkomde. Nu is hij weg en schuilt waarschijnlijk ergens onder het bladerdak van een boom voor de bui.
Achteloos scheurt een Duitse gestroomlijnde plastic racedoos ons voorbij. Zijn hekgolven die tussen de stalen wanden van het kanaal heen en weer stuiteren laten ons minutenlang ‘nagenieten’ van heftige turbulente waterkolken in alle richtingen. Mijn gebaren zijn snelheid aan te passen werden weggewuifd, alsof hij haast had. Toen wij bij de sluis arriveerden moest hij net als wij wachten voor de sluis van Anderten en zelfs langer. Persoonlijk vind ik wachten voor een sluis niet zo erg, maar het moet niet te lang duren. Dat die racedoos-idioot met haast nu extra lang moest wachten deed me deugd. Enig leedvermaak is mij niet vreemd.
De wind was nog steeds vlagerig en vooral ook hard als hij vanonder een wolk aantrekt tot 30-35 knopen. Door de sluismeester waren we naar de aanlegplaats voor sportboten gedirigeerd. Geen lekkere plek met deze wind die daar dwars op ons inblaast. Alle ballen die we hebben hingen tussen de wal en het schip. Het gewicht van 2 schepen(onze vrienden lagen met hun schip buiten op) en de druk van de wind vervormden de fenders tot geplette worsten alsof ze overreden waren door een stoomwals. Als het zo blijft waaien wordt het lastig hier aan lager wal weg te varen. De zon liet zich weer zien en de wind nam gelukkig wat af. Na 2 3/4 uur mochten we achter 2 dikke jongens de sluis in met 4 motorboten en een Poolse zeilboot met gestreken mast. De zeilboot was iets te snel, waardoor hij voor ons dwars in de sluis kwam te liggen omdat het binnenvaartschip zijn schroef nog niet had uit gezet. De haastige racedoos lag schuin aan stuurboord voor ons in de sluis. Ik kon het niet nalaten de schipper aan te spreken op zijn vaargedrag. Ik vroeg hem waarom hij het nodig vond zo hard langs ons kleinere schepen te scheuren. Het antwoord was dat hij op tijd de sluis wilde halen. Dat wilden wij ook, ‘open deur’ zou ik zeggen. Op mijn vraag of hij zich bewust was van de enorme hekgolf die hij produceerde met de racedoos, haalde hij zijn schouders op en bestudeerde nadenkend de punten van zijn bootschoenen. Ik zei dat ik het niet verwachtte van een ‘echte Duitse motorbootvaarder’ om hem daarmee moreel aan te spreken. Uiteraard dacht ik het tegenovergestelde, het was eerder een bevestiging van mijn ervaring met Duitse motorbootvaarders voor een sluis in Nederland, die vaak proberen voor te kruipen. Grappig dat ik in Duitsland wel zo’n reprimande luid roepend over het water durf te geven. Thuis ligt dat niet zo in mijn aard. Misschien omdat ik de man nooit meer zal ontmoeten? In ieder geval het kwam aan, hij voer zeer rustig de sluis uit en een vlak stuk water achter zich latend.
Het bleef verder droog. De wind denderde voort, recht op de kop. Wij lekker binnen en een klassiek muziekje aan. Het geplande plekje aan het kanaal bleek aan lager wal te liggen zodat we pas 7 km verder een geschikte ligplaats konden vinden. Het waait nog steeds, de geïmproviseerde maaltijd was heerlijk. Straks lekker slapen…..
Nine Marit onderweg 
Redacteur Rob;wat weer een fantastische uiteenzetting.
Water heeft schijnbaar een positieve uitwerking op je creatieve geest.
LikeLike
Wederom dank je Sipke, ik vind dat schrijven leuk.
LikeLike