kurk en nog zo wat



Over het verwijderen van een kurk uit de fles en nog zo wat.

Ruim een week zijn we nu onderweg.
Wat is het lastig om je los te maken van datgene wat er al was.
Het beleven van het hier en nu wordt vertroebeld door alles wat je vasthoudt van wat voorbij is en door onze bezorgdheid voor wat er kan komen.
Het is moeilijk om steeds weer afscheid te nemen van een mooie plek waar we geankerd hebben of waar we een gezellige avond met vrienden hebben gehad.
Het lot van de varensgezel is om aan te komen en weer te vertrekken.
Toch helpt het om gewoon te weer te varen. Het varen brengt ons weer in het moment en confronteert ons met wat we willen, onderweg zijn en onszelf en de natuur ontmoeten.
Het leven lijkt ook langzamer te gaan, eindelijk is er meer rust.
Zelfs iets banaals en routinematigs als jezelf wassen en scheren krijgt door het hebben van de tijd een nieuwe betekenis.
Het verwijderen van een afgebroken stuk kurk uit de halfvolle whisky-fles wordt een project dat met liefde en zorgzame aandacht wordt uitgevoerd.
Men neme daarvoor een instrument ( zie foto).
Ooit kocht ik het ding op de HISWA, in mijn voortdurende drang om voldoende gereedschap te hebben ( ik ben van huis uit helemaal niet handig en denk dat als je maar het juiste gereedschap hebt het technisch probleem meestal op te lossen is).
Toen ik het voor het eerst zag dacht ik dat het een instrument was voor een medische toepassing.
Een KNO arts of een Gynecoloog zouden er misschien wel wat mee kunnen.
De verkoper van de stand legde me uit dat het ding door monteurs wordt gebruikt voor het opvissen van een moertje of een schroefje dat ze tijdens het werk ontglipt is en op een moeilijk bereikbare plek is terecht gekomen.
Omdat het ding maar € 2.50 kostte kon ik de verleiding om het te kopen niet weerstaan.
Mijn onhandigheid kennende leek met dit heel handig. Het ding ligt voor het grijpen naast onze kooi , omdat het nergens verder in een laatje past.
En jawel daar kwam het ding zowaar van pas.
Met wat gefriemel was de afgebroken kurk uit de whisky-fles , uit de diepte op gedregd. Na deze succesvolle bevalling hebben we ,’volledig’ onder de indruk van mijn handigheid, de whisky gezeefd en nog een glaasje gedronken.
Vandaag en morgen liggen we nog in Medemblik, waar we ons gaan verdiepen in de Noorse zeekaarten, die zo gedetailleerd zijn dat we bij voorbaat al angstig worden hoe we in godsnaam tussen al die rotsen door moeten varen. In de praktijk schijnt het mee te vallen, maar opletten wordt het zeker.
Rotsen hebben één voordeel, ze wandelen niet weg zoals zandbanken dat wel doen.
Veel van de Noorse kaarten stammen nog uit het begin van de 20 e eeuw en zijn in al die jaren nooit veranderd, behalve dat ze een moderner jasje( kleuren) hebben gekregen.
De combinatie van goed gebruik maken van onze ogen, de marifoon, kaart, plotter en het gedrag van andere schepen die het gebied kennen, zal ons hopelijk de goede weg wijzen.
Over de plotter zal ik in een later verslag nog wel wat vertellen.
Rob

Onderweg en in Sneek

7 april 2008.

Het is zo ver, we zijn onderweg.
Vorige week vrijdag hebben we de sleutel van de tijdelijke vakantiewoning afgegeven en nu is er alleen het schip.
Het was wel even wennen, het matras is harder dan we dachten en de koude wind deed onze spieren verstijven.
De eerste nacht hebben we na een prachtig zeiltochtje over het Ijsselmeer doorgebracht op het Gaastmeer , voor anker , mooi beschut achter een bosje tegen de koude noorderwind. Het licht van de ochtend betoverde het meer en ons. Een tweetal meerkoeten ruzieden of waren bezig met een nogal aggressief getint liefdesspel. In de vroege ochtend is de lucht vervuld van vogelgeluiden.
Na het ontbijt met de kachel aan, zijn we verder gevaren richting Sneek. Veel cumuluswolken maar we houden het droog.
Wat is Friesland toch mooi, het riet nog goudgeel, het donkere water, de al heel groene weilanden, de wallekanten die lijken te bewegen door onze hekgolf.
Nika glijdt rustig op haar gemak door het water, haast moeiteloos een grote V trekkend. Het water heeft nog een stroperige kwaliteit als of haar beweeglijkheid nog op gang moet komen.
Onderweg zien we steeds meer schepen, velen nog vers uit de winterstalling, vaak met gestreken mast. Een enkel binnevaartschip passeert ons hoog optornend , haast dreigend.
Na een 3 tal uren bereiken we Sneek en vinden een mooi plekje aan de wal.
Hier blijven we aantal dagen liggen er is nog van alles te doen. Onze auto halen we op uit Makkum, om mobiel te blijven en nog een paar boodschappen in Leeuwarden en Amsterdam te doen.
Zondag vierden we de 4 de verjaardag van onze oudste kleinzoon. De step voor zijn verjaardag hadden we aan boord meegenomen.
Deze week nog een paar klusjes doen en vrienden bezoeken.
Volgende week gaan we weer verder met het verslag.

Op 3 april gaan we aan boord

Ze ligt erin!! Nika ligt in het water, haar mast wuift zachtjes in de wind.

Op 3 april moeten we de vakantiewoning in Makkum verlaten en gaan we voor een 1/2 jaar aan boord.

Het komt nu wel heel snel dichterbij. Toch nog wat trouble met de electronica, maar daar waren we al voor gewaarschuwd.
De nieuwe plotter onder de sprayhood wil niet luisteren naar zijn grote broer binnen.
Volgende week zal iemand van Sailtron  ter plekke de zaak  opnieuw installeren . De kaarten van C-map zijn aangeschaft en zullen we in de plotter installeren .
We weten nu wel waar we naar toe willen, de reisplannen zijn wat uitgekristalliseerd. IJs en weder dienende zal de eerste aanloophaven Kristiansand in Noorwegen zijn. Vandaar zijn we van plan in langere tochten naar het noorden te gaan langs de westkust van Noorwegen.
we willen proberen naar de Lofoten te gaan en dan langzaam terug met veel stops in die op plaatjes prachtige fjorden.
Ik denk  dat we er verstandig aan doen om er niet te snel naar toe te gaan i.v.m. het weer. dus april en begin mei nog  een rondje Nederland  en dan bij goed weer de oversteek maken naar het Noorden.
Deze week wordt een week van vaak op de Nika zijn voor de logistiek en de afronding van dat wat technisch nog moet gebeuren.
Een ankerlijn op rol aan de hekstoel monteren. 
Bij goed weer de zeilen aanslaan. Welk gereedschap moet mee? Hoeveel gasflessen kunnen we stouwen( in Noorwegen hebben ze een ander systeem)? Een Wifi antenne zoeken  en testen( voor het geval we in een haven een hotspot of een open internet-verbinding kunnen vinden) .
De wetterbox testen en de firmware updaten.
Na lang wikken en wegen hebben hebben we voor de wetterbox gekozen om op de hoogte te zijn van de weerontwikkelingen. Eigenlijk is het een soort uitgeklede SSB ontvanger die op een aantal vaste frequenties de weerberichten en meteo-kaartjes , uitgezonden door de Duitse Wetterdienst en een engels weerstation( Northwood) worden uitgezonden, keurig ontvangt en opslaat, en dat zonder telefoontikken of andere kosten. De gegevens kan ik dan op ons Macbookje uitlezen.
De meeste andere systemen werken via het internet en dat is niet overal beschikbaar en bovendien via een telefoonverbinding in het buitenland een kostbare aangelegenheid.
voor vandaag zijn jullie weer wat ‘bijgepraat’.
het voorjaar komt eraan!

verdere voorbereidingen en wat overpeinzingen


er valt nog veel te regelen, telkens komen we weer op andere ideeën, terwijl we de  bewaarde jaargangen van de “zeilen” doorwerken. wat interessant is  scheuren we uit en doen het in een verzamelmap.

hoe zat het ook al weer met die navigatielichten van andere schepen? je hebt het ooit wel geleerd, maar ik merk dat de kennis ook weer snel wegzakt.
toegankelijkheid van informatie is dan steeds het toverwoord.
we worden af en toe best nerveus als we ons realiseren wat er allemaal nog moet gebeuren. overal lijstjes en een boekje met wat we nog moeten aanschaffen. waar gaan we nog achteraan op de beurs in Leeuwarden?
maar er zijn ook dagen waarop we wat relativerender zijn en denken zo iets als ‘we zien wel’.
het proces van loslaten van alles wat we tot nu toe als vast beschouwden is ingrijpender dan we dachten, maar het schept wel een nieuwe beweging, een nieuwe kijk op onze werkelijkheid.
het lezen van alle ervaringen van anderen die ons voor gingen is een enorme steun, al worden we ook wel eens bang van de rampverhalen die je leest.
een artikel van een familie die zomaar zonder ervaring gewoon vertrok met een standaard Bavaria, die het goed ging en onderweg leerden van wat ze tegenkwamen   (een soort on the job training) geeft je ook weer een andere kijk op ons eigen vertrek.
het idee niet alles te kunnen controleren is een uitstekende oefening om om te gaan met dat wat er is. voorbereiding is goed, maar overcontrole slaat dood.
ik heb bewondering voor mensen die vanuit hun innerlijk evenwicht omgaan met dat wat er op hun afkomt en er het beste van maken, terwijl ze tegelijkertijd hun optimisme bewaren.
de dag van vertrek komt naderbij en we krijgen er steeds meer zin in.

Nu ligt Nika nog lekker in de loods. Het houtwerk is gelakt, de romp gepoetst, het beslag weer gemonteerd. Alleen de antifouling moet er nog op.
Tijdens de afgelopen zomer bleek er wat speling op de roerkoning te zitten. Thijs is er mee bezig om dat te herstellen. daarvoor zijn er twee nieuwe kunststof bussen gedraaid (tot op de tiende millimeter nauwkeurig)  die de roerkoning  beter op zijn plaats houden.
Het schip, een Hutting 40, is een  12.50 m Koopmans-ontwerp met kiel midzwaard, in aluminium gebouwd, diepgang 1.35 m/2.50m, boegschroef, Furuno navigatie apparatuur, radar en plotter. Het is een kottergetuigd schip , dat makkelijk te hanteren is door ons tweeën.
Het reven van het grootzeil doen we bij de mast, wat makkelijk is door het de grote roestvrijstalen steunbeugels, waar je tegen aan leunt.
De beide voorzeilen staan op een rolfoksysteem, te bedienen vanuit de kuip.
Het filmpje is vorig jaar gemaakt tijdens de maidentrip op het IJsselmeer.

de voorbereiding

4 december 2007

vandaag is de elektriciën geweest.
hij is begonnen met een plotter naast het luik in de kuip te installeren.

alles voor het gemak tijdens het navigeren door de scheren van de Zweedse en Noorse zuidkust.
rotsen overal, uiteraard vlak onder de waterspiegel, als je er niet op bedacht bent.
ach, op open water is het allemaal niet zo nodig. om de zoveel tijd een positie in de kaart en je koers en de omgeving in de gaten houden.
op onbekend terrein is het wel makkelijk.
deze laatste week de schroef gepolijst en het lakwerk afgemaakt samen met de schilder.
de roerkoning krijgt nog een nieuw lager omdat er wat teveel speling op zat.
volgende week nog poetsen en antifouling, en dat kan het schip weer naar zijn slaapplek in de loods, waar ze nog drie maandjes mag wachten voor ze het water in kan.
half maart gaan we dan het schip verder klaarmaken voor de reis.
wat moet er mee, wat juist niet. we zijn er nog niet uit.
trouwens alle lof voor de mannen op de werf, die me met alles geholpen hebben.
het is erg prettig om je als onervaren beginnend techneut gesteund te voelen door zo veel expertise.