Charmes van Chartres

Camping Kotaventure aan de Orne was nu zo’n plek waar je pas na enige tijd van denkt, hmmm ‘t kan er mee door, maar het is ook geen straf om er weer van weg te rijden.

Dwars door midden Frankrijk naar het oosten bracht ons rijdend huisje ons in Chartres. Een stad die we ooit met onze jongens bezochten toen ze nog klein waren. We waren onderweg met een gehuurde camper naar Spanje in Februari, de jongens hadden een maand vrij gekregen van de lagere school en dat mocht, mits ze onderweg les zouden krijgen. Een taak die Nienke op zich nam en hen iedere dag een uur onderwees vanuit het lespakket dat we meekregen. Na die maand bleken Jeroen en Ewout 2 maanden voor te zijn op het normale lesprogramma.

In de buurt van de kathedraal herinner ik me dat we oesters aten bij een kraam op het plein. Van de kathedraal zelf herinnerde ik me destijds weinig behalve het beroemde labyrint op de vloer. Het labyrint heeft Nienke op meerdere manieren in haar leven geïnspireerd, een reden om het opnieuw te bezoeken.Gemaakt rond 1200 tijdens de bouw van de kathedraal. Het is één enkel kronkelend pad dat naar het midden leidt. Dus geen doolhof. Waarschijnlijk bedoeld als symbolische pelgrimage, een spirituele reis, of de imaginaire af te leggen weg van de mens door het leven naar verlossing. Er zijn meerdere theorieën over hoe het labyrint in oude tijden werd gebruikt. De kathedraal die we opnieuw bezochten is indrukwekkend. Schitterend glas in lood in boogramen en rozetten. Je voel je nietig als je er buiten voor staat, en nog kleiner eenmaal binnen. Een aantal pilaren laten nog restanten van oude beschilderingen zien. Ook aan de buitenkant waren vroeger( men heeft resten van pigmenten op de beelden gevonden) de heiligen en andere overleden kerkelijke types in felle kleuren beschilderd. Tijdens onze wandeling in de avond ervoor vanaf de camping naar het centrum werden we vergast op lichtshows op meerdere gebouwen en op de Kathedraal zelf ( een tip van de campinghoudster).

De geprojecteerde kleuren op de heiligen zouden lijken op de oorspronkelijke kleuren. Kleurrijk was het inderdaad, een vuurwerkshow is er niets bij. Alles lijkt te bewegen, kleuren, patronen en beelden wapperen langs de gevels en muren als een caleidoscopische voorstelling. Indrukwekkend, maar ook wat vervreemdend, een wat misplaatst affront ten opzichte van de geelgrijze steenkleur van de kathedraal bij daglicht. Chartres is een oude stad, de huizen zijn oud, de steegjes in de avond spookachtig, donker met lantaarns aan de muren.

Veel kozijnen van de huizen, ooit wel eens geverfd, zijn duidelijk toe aan wat renovatie. Bruin uitgeslagen gevelstenen, zwaar hekwerk en kasseien op de straatjes, alles ademt historie uit. Dwalend door de stad en de sfeer proevend in het donker, noopten ons de volgende ochtend en middag op herhaling te gaan. We wilden Chartres bij daglicht zien en de gelegenheid nemen de kathedraal ook van binnen te bekijken, maar nu met hedendaagse ogen. Wonderlijk hoe je anders gaat kijken naarmate je ouder bent geworden. Vroeger keek ik niet naar gevels, naar structuren van de muren, naar gebeeldhouwde gevel stenen. Nu let ik op hoe het licht op de oude structuren en huizen valt en probeer ik me voor te stellen hoe het er uit zou hebben gezien in de middeleeuwen.

De stad is gebouwd op een heuvel. Daar is het centrum en staat op het hoogste punt de kathedraal. Beneden aan de heuvel lopen 2 takken van de Eure, een ondiepe snelstromende rivier, die via waterwerken om een eiland met huizen rondgeleid worden. De bomen langs de rivier kleuren in het mooiste doorschijnend rood en geel tegen het lage licht van de zon. Het pad naar- en van- de camping loopt langs de rivier, in het donker een beetje eng, maar overdag is het een prachtige wandeling van een kleine 20 minuten. De camping van Chartres is een aanrader, alles is top. Eén minpuntje, geen Wifi. We stonden er 2 dagen, in afwachting van de eerste tekenen van de voorspelde naderende storm die vanuit het zuidwesten zich zou uitbreiden naar het noordoosten.

Onze volgende stop verder noordoostwaarts was Bouillon, net in België over de grens, aan de rivier de Semois. Het plaatsje wordt gedomineerd door een groot fort annex chateau op een hoge heuvel. De lagere delen van het stadje liggen langs de rivier. De plek voor campers ligt iets zuidelijk van het stadje en is voor 24 uur gratis te benutten. Duidelijk dat het er vol stond met collega-reizigers. De beginnende zuidwester-storm goot als voorproefje de nodige bakken regen over ons heen tezamen met afgewaaide bruine larixnaalden, geen fijne plek onder deze weersomstandigheden.

De volgende dag zijn we met de wind in de rug nog maar een stukje verder naar het noordoosten gereden, terwijl we steeds meer de verder aantrekkende wind tegen de achterkant van de camper voelden botsen. Vorig jaar waren we al eens in Durbuy, een leuk stadje aan de Ourthe, nu omringd met bomen in vrolijke herfstkleuren op de omringende hellingen. We staan, terwijl ik dit schrijf, mooi rustig in het dal aan de Ourthe op Camping Le Vedeur. De stormachtige wind wordt beteugeld door een omgeving van steile hellingen met bossen en is hier duidelijk minder aanwezig dan in grote delen van Nederland. De regen komt in dikke buien. In de camper zitten we droog. Het is goed toeven als je niets moet of hoeft…..