Eigenlijk hadden we een kleine week eerder al weg willen gaan voor een korte trip naar Dordrecht en wat later een herfst -camperreisje naar het zuiden. Een rottig virus gunde ons dat niet. Nee geen Corona, maar gewoon een fikse verkoudheid met blafhoest die eerst Nienke en daarna mij te pakken nam. Het was lang geleden en ik verkeerde in de veronderstelling dat het mij zou overslaan, omdat ik me goed voelde, terwijl Nienke in haar laatste fase van een paar vervelende dagen leek te zijn. Ben je op het ene moment nog prima, ben je een uur later een snot-kraan, die maar door blijft lopen en word je in enkele uren later beloond met een prikkelhoest die de ramen in de sponningen doen trillen. Maar goed, we hebben het allebei overleefd en zijn vandaag on the road naar Noord Frankrijk. Alles lijkt goed te functioneren. Het geroffel dat ik meende te horen achter in de camper bij een wat hogere snelheid, was niet iets wat aanliep, maar twee achterbanden die vierkant waren geworden. Schijnt voor te komen met banden die ouder worden en misschien wel eens wat weinig hebben gerold door lang stilstaan. De banden-man van Veenstra heeft de nog vrijwel nieuwe voorbanden naar achteren verhuisd en vóór twee nieuwe banden gemonteerd. Nu zoeven we gladjes over het asfalt als zaten we in een door paarden getrokken slede over een uitgestrekte besneeuwde en bevroren ijsvlakte. De paarden in onze camper doen het best, even de teugels vieren, of ze gaan ervandoor. Schijnbaar moeiteloos passeren we vlotjes vrachtauto’s of asfaltkruipers die naar onze smaak wat te langzaam zijn. Al moet ik niet overdrijven, een kruissnelheid van 95-100 km per uur vind ik eigenlijk het prettigste. Waar ik merk dat de paarden voelen dat mijn gaspedaal wordt ingetrapt, zoals bij het invoegen op de snelweg, kan ik een enigszins triomfantelijk kreetje van plezier met moeite onderdrukken.
Wat we het lastigste vinden is bepalen waar we naar toe zullen gaan, waarbij we net als vroeger met ons schip, vooral naar het te verwachten weer kijken. Nog steeds zijn wind en temperatuur bepalende factoren, al zijn keuzemogelijkheden om met een camper ergens in korte tijd naar toe te rijden vele malen groter. Dat betekent ook dat het weer, verderop, of verder weg heel anders kan zijn dan in de directe omgeving van waar je met je schip ligt. Bij een overtochtje van Stavoren naar Medemblik is het weer van belang voor het IJsselmeer. Of het onweert aan het Lago Maggiore is voor je overtocht niet van belang. Met de camper bekijk je vanwege de korte periode die we nu hebben gepland, de weerkaart van Europa. We houden onderweg met de camper niet van: harde wind, overstromingen, aardverschuivingen, hagelbuien, wolkbreuken, onverwachte gladheid of vast komen zitten in de Limburgse klei. Het bereik is groter geworden, de twijfel over waarheen en de factor ‘blijft het wel leuk’ laten we in onze overwegingen voor een ‘weekje weg’ misschien wel wat veel de overhand krijgen. De uitspraak; ‘niet het doel maar de weg’, is voor mij een houvast. Al vinden we samen het toch wel steeds prettig om een bestemming, een doel te hebben. Ouder worden lijkt omkleed met dichterbij blijven. Nieuwe dingen zijn leuk, maar het vertrouwde is ook erg prettig.
We staan op een door Nienke gevonden Camperplaats in de buurt van Geluwe, inderdaad Geluwe, dus niet de Veluwe. Het plaatsje ligt in het zuidwestelijk deel van België in de buurt van Lille. Het wijndomein, Ravenstein, annex Camperplaats is een leuke tussenstop. De ontvangst werd gedomineerd door veel bedrijvigheid in de loods, waar de wijnboeren bezig waren met het vullen en kurken van flessen. Zo te zien een schuimende wijn die in zijn bubbel-neiging bedwongen moest worden. Een witte Cremant de Flandres? Afgezien van het plaatsen van de lege flessen op de band deed een machine de rest. Als soldaatjes in kiel-linie schuiven de flessen de machine in en komen voorzien van een bolle kurk aan de andere kant er uit. Het plas- en plopgeluid is een leuk speels deuntje naast het gebrom van de generator even buiten de loods. Voor een proeverij waren we te laat, de boetiek was dicht.
Intussen is het nu donker geworden. Het is windstil, de geluiden bij de loods zijn verstomd, de bubbels in de flessen tot rust gemaand, en ik krijg nog even een hoestbui…
Nine Marit onderweg 