Onderweg naar de Camperplaats in Oude Willem, een gehucht nabij Diever en Appelscha, rijdt Nienke voor het eerst achter het stuur van de camper over een aantal smalle binnenwegen. Het is wennen met de camper die 3-4 keer groter is dan onze Yaris. Terwijl ik naast haar zittend, de naar het midden van de weg neigende bomen en lantarenpalen, in stilte probeer op afstand te denken, gaat alles uiteindelijk goed, niets van dat alles geraakt. Nienke stuurt zo goed als ze ook met onze motorboot deed door smalle bruggen en nauwe vaartjes. Op de plek van bestemming loodste de boerin van de camping ons naar een mooie plek, water en stroom direct naast de camper. Het zonnetje vergezelde ons bij het installeren van de nieuwe stoelen en het oude tafeltje uit de boot. Nieuwsgierige koeien leken onze bezigheden zeer interessant te vinden, en na enig staren begonnen ze vlak voor onze neuzen aan de andere kant van de greppel de lengte van het gras een knipbeurt te geven.
Dit gebied is natter dan normaal door de vele regen in de laatste maanden. De camping was ooit een boerenbedrijf, de vader van de huidige boer heeft zijn terrein verkocht om het weer terug te geven aan de natuur. Nu kijken we uit over een natuurgebied waar tussen de planten kleine vennetjes lijken te zijn ontstaan. Op de fietstocht die we in de middag maakten zagen we op veel plekken de bomen in het water staan alsof het mangrove-bossen waren. Een fietspad was afgesloten door de wateroverlast.
In de schemering werden we verrast op een luchtshow van duizenden zwermende spreeuwen. Van achter ons kwamen telkens nog meer hulptroepen die zich bij de al aanwezige aansloten. Eén groot feest van zwenkende clusters vogels die allen tegelijk als op commando van richting veranderden. Na de show daalden ze als één samengebald geheel naar beneden tussen de struiken en vennetjes.
We hebben het nog steeds druk met het leren kennen van de camper met al zijn, voor ons nieuwe, eigenschappen. Toen ik op zoek naar de sleutel het lichtje boven de voorruit probeerde aan te doen en blijkbaar op het verkeerde knopje drukte, kreeg ik via de boordradio in het dashboard opeens een vrouwenstem te horen die me in het Duits vroeg wat het probleem was. Ik had de alarmknop ingedrukt. Blijkbaar zit er ook een verborgen telefoon in onze camper die doorverbindt met een vriendelijk mevrouw op afstand die over ons waakt als we haar nodig hebben. Te verbouwereerd om te reageren drukte ik de ‘verbreek-de-verbinding-knop’ in, zonder haar te bedanken. Excuses…. Toen we laat op de avond een lampje zagen branden dat het water bijna op was, hebben we de slang uitgerold en met de zaklantaarn in de aanslag er een paar liter bij getapt. Alles prima gelukt behalve dat de dop van de tank niet lekker op de vulopening zat en weigerde om de scheve greep die hij had los te laten. Een ernstige vermaning en krachtdadig wrikken hielpen niet. De schroevendraaier bleek ons ook al niet te willen helpen, zelfs niet na losdraaien van het armatuur. Pas na woest rammelen, drukken, draaien en smeken lukte het de dop los te weken uit zijn hardnekkige greep. Een dop in het donker op de vulopening van de watertank draaien is dus een secuur werkje…
Het is hier mooi bij Oude Willem( volgens de overlevering de naam van een herder die hier in vroegere tijden zijn kudde schapen hoedde). De wandeling op de volgende dag bevestigde de schoonheid van het gebied en hoe nat het op dit moment is. Verschillende wandelpaden lagen zodanig in het water dat onze schoenen dreigden vol te lopen, een reden om af en toe omwegen door het struikgewas te zoeken, wat niet altijd lukte. Niettemin een aanrader als je van een afwisselend en fraai bos-heidegebied houdt.
Nine Marit onderweg 