Na een tocht van 58 mijl(104 km) vanaf Juelsminde over een vlakke zee, het was vrijwel windstil, zijn we in Faaborg aanbeland. Het mooie stabiele weer van de laatste maand zet er een punt achter. Depressies uit het westen zijn aan de winnende hand en dat merken we een dag later hier in Faaborg. De wind giert door de masten van de zeilschepen in de haven. Een fluitconcert dat het gekrijs van de meeuwen overstemt. De vlagerige wind verandert de toonhoogte van het fluiten naarmate die krachtiger over de haven giert. Windkracht 5-6 zeggen de meteorologen. In de haven liggen we maar licht te schommelen. Buiten dansen de schepen op de golven en duiken met hun boegen door gordijnen van opspattend water. Wij maken pas op de plaats. Geen weer voor ons motorboot-vaarders.
De weersvooruitzichten voor de volgende week stemmen ons ook niet vrolijk. Er lijkt nog meer onstuimig weer te komen. Morgen komt er een weergat met weinig wind. Zal het ons lukken om dan in één dag naar Holtenau te varen, 45 mijl, 8-9 uur varen? Eenmaal op de kanalen en de rivieren maak ik me minder druk over de wind. Al kan het op een stromende rivier als de Elbe dankzij de vloed- of ebstroom bij harde wind uit de verkeerde hoek behoorlijk te keer gaan.
Faaborg is een aardig plaatsje met erg mooie ‘openluchtmuseum- huizen’. Er zijn meerdere musea waarvan we er geen een hebben bezocht, het bezoek aan het openluchtmuseum in Århus ligt ons nog steeds wat zwaar op de maag. Het is leuker om al het gedoe in de haven te beschouwen. Zeilboten die de haven binnen jakkeren en geen idee hebben dat je op de motor ook langzamer kunt varen, waardoor er regelmatig bijna aanvaringen dreigen. Misschien wel met de gedachte; ‘met die harde wind moet ik hard varen anders heb ik geen druk meer op mijn roer’. Het is een genot om te zien hoe goed dat kleine veerpontje uit Bjørnø kan manoeuvreren en ondanks de harde wind haar achterschip met een zwierige zwiep tegen de kade plant.
De Nederlandse driemastbark Artemis is de haven binnengevaren. De voorste twee masten zijn dwarsgetuigd met meerdere ra’s waaraan de zeilen zijn opgebonden. In de jachthaven was geen plek. Ze verdween na meerdere steek- manoeuvres uit de jachthaven om even later in de handelshaven, alsnog een aanlegplek te vinden.
Terwijl ik dit schrijf, heeft ons electronische wasmeisje een wasje gedraaid, die Nienke gepavoiseerd op het voordek in de zon en de wind heeft opgehangen. Een betere manier om de was te drogen, is er niet…..
Nine Marit onderweg 