Lauwersmeer
We worden steeds meer twijfelaars en beslissingen lijken we steeds meer te laten afhangen van wat zich voordoet in het moment. Vanaf het Lauwersmeer maakten we meerdere overwegingen om naar Schiermonnikoog te varen op het laatste moment ongedaan, omdat de wind-voorspelling ons bij nader inzien niet aanstond. De actuele wind varieerde de laatste dagen tussen Bf 4 en Bf 6 in de vlagen. We hebben de afspraak dat we met onze motorboot niet op zee uitvaren boven een windsterkte Bf 4.
Dus…. We liggen uiterst comfortabel op een prachtige plek vlak bij het Lauwersmeer aan een kleine steiger, hogerwal, beschut tegen de oostenwind. Om ons heen boerenzwaluwen, een enkele zwaan en een paar Sternen die traag wiekend op de wind af een toe een duik in het water maken om een visje te verschalken. Gisteren zag Nienke een ijsvogel vlak bij ons schip die vanaf een paal naar een visje dook en hem op een steiger doodde door hem met zijn kop tegen de planken te slaan. Met de vis in zijn snavel was hij weg, zijn naam, de ‘blauwe flits’, eer bewijzend. Ons plekje aan het Dokkumerdiep bood een prachtig uitzicht over het landschap rond het Lauwersmeer en nodigde uit tot een wandeling richting een uitzichttoren van Corten-staal in aanbouw. Een keur aan schepen in soorten en maten schoof de hele dag aan ons voorbij. Op weg naar ons plekje zagen we gisteren een kleine zeilboot onder voltuig met ballonfok voor de wind vanuit Zoutkamp aan komen varen. Ze voeren recht op het eiland af, waar wij met ons schip net achter vandaan kwamen. Er moest van koers worden veranderd, rechtdoor varen was geen optie. Slingerend in de vlagen was het niet duidelijk of ze ons of het eiland tot doelwit hadden gekozen. Wij kozen ervoor om hen, zoals een motorboot betaamd, de ruimte te geven. Na ons nauwelijks te hebben ontweken, besloot de bemanning, voortrazend op de achterlijke wind, om het eiland toch maar niet als doelwit te verkiezen. Gijpen was de enige optie en dat deden ze met verve, ze sloegen bijna om. Één van de twee stoere mannen van middelbare leeftijd, sloeg overboord maar wist zich nog net vast te houden bij het roer van het schip, dat zich weer had opgericht en verder voer. We zagen hem weer aan boord klimmen, waarna ze met een bakstag-wind over de andere boeg, slingerend in de harde vlagerige wind, verder voeren. De zeilvoering aanpassen in de zin van een rif zetten en een gewone fok in plaats van de ballonfok, kwam blijkbaar niet in hun op.
Daags tevoren lagen we in het Stropersgaatje, een beetje lagerwal, waar we twee merkwaardige bootjes zagen. Minitrimarans met trapaandrijving en een dunne mast met zeil. Echt hard ging het niet ondanks de stevige bries en even laten zagen we dat één van de twee zonder mast vleugellam rond dobberde. Hij werd geholpen door zijn maatje in de andere trimaran. Een harde windvlaag was net iets te veel voor de iele cocktailprikker- mast.
Nu we besloten hadden niet naar Schier te varen, maakten we een plan B. Eerst maar door de Dokkumer Ee naar Dokkum. Vandaar naar Leeuwarden, een filmpje pakken en vervolgens naar Franeker en Harlingen om wellicht bij beter weer een oversteek naar Terschelling te maken.
Dokkum en Leeuwarden kennen we al redelijk. Franeker was verrassend, in die zin dat we er ooit wel waren om het Planetarium te bezoeken of om naar een schitterend optreden van Toots Tielemans in de Korenbeurs te gaan. Het stadje verder bekijken kwam er niet van. Nu dus wel. De vele indrukwekkende oude panden in deze oude universiteitsstad zijn beslist de moeite waard om te bekijken. Het Martena museum, opgetrokken in grote gele en rode kloostermoppen imponeert in de hoofdstraat. Het museum was helaas gesloten maar de grote tuin erachter met prachtige grote bomen is altijd open. Bloeiende herfsttijloos( Colchicum autumnale) vond een mooie plek rond de wortels van een grote mij onbekende boom met een ruwe boomschors en kleine bladeren.
Als je niet bang bent om je boot in de herfst onder de gevallen bladeren te krijgen is de jachthaven vlak bij het centrum een fraaie plek om je schip te stallen en het stadje te verkennen. Water en stroom zijn inbegrepen bij het havengeld dat vele malen goedkoper is dan dat van de Noorderhaven in Harlingen.
Het tij was de volgende dag gunstig en de wind zwak tot matig. Rond half twaalf, een uur na hoog water Harlingen lieten we ons schutten in de kleine zeesluis van de Tjerk Hiddes sluis. Beste tijd om naar Terschelling te vertrekken zou eigenlijk 2 uur na hoogwater zijn. We waren iets te vroeg voor de oversteek. Naast het hoofdvaarwater bij de Pollendam en ook verderop liggen gele tonnen waar een “vaarpad” voor de recreatie-vaart is gecreëerd. Daar varen resulteert in iets minder heftig geschommel als er een snelboot langs stuift. In de smalle stukken van het vaarwater is het niet verkeerd om voortdurend achteropkomend verkeer in de gaten te houden.
De Meep zat nog stikvol met water en tegen de stroom invaren deed onze snelheid over de grond flink inzakken. Onderweg zagen we dat veel schepen de route kozen over het Schuitengat. Het Schuitengat is tegenwoordig zelfs bij laag water goed te bevaren, hoorden we achteraf. Op de terugweg hebben we die route verkozen boven die over de Meep.
Terschelling; Wat zal ik erover zeggen, een feestje: het was de volgende dag mooi weer. We maakten een herfstige wandeling door de bossen, de duinen en over het strand. Onderweg vonden we op meerdere plekken Cranberries tussen de Kraaiheide.
In verband met de te verwachten windstilte en veel meer wind de volgende dag, vertrokken we op dezelfde dag laat in de middag met opkomend tij weer naar Harlingen. De zonsondergang stuurboord achter ons leverde plaatjes voor een kalender. Het was rustig op het water, de veerboten schoven op afstand in de verte langs en net voor donker liepen we de Zuiderhaven van Harlingen binnen. Met wat stuurmanskunst en oplettend werk van Nienke vonden we een vrije plek helemaal achterin de jachthaven…
Nine Marit onderweg 