Het onstandvastige weer heeft ons doen besluiten om het plan richting het Duitse wad te varen maar even los te laten. Vanaf Groningen over de binnenwateren naar het zuiden varen is nieuw voor ons. Een ontdekkingstocht over het water naar steden die we vanaf het water nooit eerder bezochten.
Op deze broeierige maandag kwam pas laat op de dag de verkoeling. Eerst wat spetters op het einde van de middag en pas tegen de schemering de voorspelde waterval met onweer. Best lekker. We liggen met ons schip in Assen, midden ik het centrum. Aan de overkant van de vaart hoor ik de auto’s het klets-natte wegdek luidruchtig platwalsen.
Het tochtje vanaf Groningen naar Assen planden we, naar het bleek, een dag te vroeg. Op zondag draaien de bruggen in de stad gewoon, maar niet in de provincie Drenthe. De brêgewippers wippen niet, dan hebben ze gewoon vrij. Pas vanaf 1 juni wordt de zondagsrust voor de zomer opgeschort. Dus veel verder dan tot de eerste brug in Drenthe kwamen we niet. Het bleek niet erg. Op de wandeling vanaf het kanaal naar het westelijk gelegen Paterswoldse Meer was kwamen we bij een stuk water waar we ooit als studentjes met een gehuurde Vaurien de plas verkenden.
Het Noord Willems-kanaal dat we de volgende dag richting Assen bevoeren liet een afwisselend landschap zien, fris in het groen. Op het kanaal zelf zien we een komen en gaan van skiffs, tweetjes, viertjes (met of zonder stuurman/stuurvrouw) en een paar woest zwoegende achten van zowel vrouwen- als mannenploegen van roeivereniging Gyas. Nienke en ik hebben elkaar voor het eerst bij een Gyas-maaltijd ontmoet. Gyas lag destijds op een andere locatie in de buurt van het Eemskanaal. Een landelijke plek, waar een koe het presteerde het zadeldekje van één van onze fietsen, culinair te testen. Tegenwoordig ligt het clubhuis aan het Noord-Willemskanaal, een mooi breed, recht en vooral ook rustig kanaal, ideaal voor de roeisport. Langs het rechte stuk van het Noord Willemskanaal loopt een fietspad. Vanaf dat pad fietsen de coaches met de roeiers mee terwijl ze door een toeter opdrachten en commentaar schreeuwen. Een stuurvrouw in een viertje gaf op een merkwaardige manier het tempo aan; ‘Tweede klas, tweede klas, tweede klas’, in plaats van bv ‘In en uit, in en uit, in en uit’. Geen idee wat daarvan de diepere betekenis is, maar de roeiers voelden zich wel aangesproken om er nog harder aan de riemen te trekken. Zou het kunnen zijn dat ‘tweede klas’ slaat op de rangorde of de divisie die de ploeg in het wedstrijd circuit heeft ingenomen? Of bekt het gewoon lekker? Vanaf het fietspad klonk nog meer wonderlijks. Misschien heb ik het verkeerd verstaan: ‘niet snoeken, verdomme niet snoeken”. Commentaar dat meer lijkt te passen in de visvereniging, waar het ter plekke verboden is op snoek te vissen. Ik meen me vanuit mijn kortstondige roeicarière vaag te herinneren dat de term snoeken bij het roeien iets betekent als dat de roeispaan te diep in het water duikt waardoor er onbalans in het schip ontstaat. Bij skiffen leidt dat niet alleen tot onbalans maar ook nogal makkelijk tot onfortuinlijk omslaan, met gegarandeerd een nat pak. Vandaar mijn voorkeur voor de wat bredere bootjes die we tot op heden bevaren.
Tot onze verrassing werden we in de drie sluizen tot in Assen telkens ruim 6-7 meter omhoog geschut. Meer dan 20 meter water boven het peil in Groningen. Ik begrijp nu waarom riviertjes stromen zelfs in ons plat lijkend land aan zee. De Drentsche Aa is zo’n riviertje, bekend onder wandelaars vanwege de schitterende ongerepte natuur.
Assen heeft een aardig oud centrum en een prachtig museum dat aan een lommerrijk plein ligt met statige oude bomen. Tot eind oktober is er een fraaie tentoonstelling te zien; ‘In de ban van de Ararat’, schatten uit het oude Armenië. Een verzameling archeologische vondsten van de prehistorie tot aan de vroege middeleeuwen, fraai opgesteld in het ondergrondse deel van het Drents Museum. Terwijl Nederland nog leefde in de klokbekercultuur, fabriceerden de inwoners van het huidige Armenië kunstig bewerkte artefacten van goud, brons, koper en zilver.
Een bizar toeval, vandaag….. Al enige tijd was ik op zoek naar een beter horloge.Tijdens een wandeling door Assen, kwamen we langs een juwelier waar horloges in de etalage stonden. Het ideale horloge bleek hij te hebben, niet op een batterij maar voorzien van een zonnepaneel, lichtgewicht titanium en met grotere wijzers die flink oplichten in het donker. Met het oude horloge nog in de hand en het nieuwe rond mijn pols, zag ik dat er een verschil was in de tijdsaanduiding op beide horloges. Mijn oude horloge stond op 13.20 uur en het nieuwe horloge op 14.11 uur. Mijn oude horloge leek achter te lopen, dacht ik, maar in de avond bleek mijn oude horloge nog steeds op 13.20 uur te staan…… Een half uur voordat we de winkel vonden, er binnen liepen en het nieuwe horloge kochten had mijn oude horloge er al de brui aan gegeven. Alsof mijn oude horloge ruim voordat ik geïnteresseerd voor een etalage met horloges bleef staan, wist dat ik hem vandaag zou afdanken….. of wist ik onbewust dat mijn horloge er vandaag mee zou ophouden?
Nine Marit onderweg 