Het is stil bij de Kolk in Sneek. Het centrum van de stad mist de gebruikelijke drukte. Bijna alle winkels zijn dicht. Op de winkelruiten staan telefoonnummers die beloven dat aankopen, besteld op internet, afgehaald kunnen worden op afgesproken tijdstippen. Ondanks de strenge lock-down proberen winkeliers wat van hun voorraad te slijten. Sinds kort kunnen mensen de winkels gedoseerd op afspraak bezoeken, maar leuk is anders.
De Britse variant van het COVID-19 virus neemt het voortouw en neemt nu een 2/3 aandeel in de kruistocht om ons tot inkeer te bewegen en verstandiger met de wereld om te laten gaan. We merken weinig nadelen van de lock-down, we eten, we drinken, we wandelen en kunnen erop uit met ons autootje. Toch mist er wat, contact met anderen via de moderne hulpmiddelen is mogelijk, maar een knuffel, of een ferme handdruk heb ik al maanden niet uitgewisseld. De vluchtige contacten op straat of in de supermarkt, zijn op afstand, een voorzichtige afstand als was de ander, hoe onwaarschijnlijk ook, een melaatse.
We leven inmiddels in de tweede helft van maart, een eerste enthousiaste motorkruiser passeerde ons huis aan de Geeuw. De Lemmerbrug bij de Waterpoort werd speciaal voor hem geopend na een telefonisch verzoek voor een opening. De bruggen gaan voor het vaarseizoen officieel pas open op 1 april. Gedurende de winterperiode zijn meerdere walkanten en beschoeiingen in Sneek gerestaureerd door een aannemersbedrijf uit IJlst dat regelmatig met een sleep/duwboot voorbijvoer met pontons volgeladen met apparatuur en materiaal.
Andere jaren bevoeren groepjes Duitse mannen in charterschepen rond deze tijd al ijverig de wateren rond Sneek. Nu is het akelig stil. De charterschepen liggen nog dubbelgeparkeerd langs de wal bij onze jachthaven in de Domp.
Vaarplannen voor dit jaar zijn lastig te maken, nu de lock-down nog steeds gehandhaaft wordt. Al denk ik dat veel havens gewoon open zijn en varen op zich geen belemmering is. Naar Duitsland en Denemarken varen zal waarschijnlijk pas in de loop van de zomer zonder beperkende maatregelen kunnen. Een terrasje pakken of een keer uit eten gaan in een restaurant zit er voorlopig niet in. We verheugen ons op het opstarten van de motor en ons schip de box uit te kunnen uitvaren. Een eerste tochtje naar het Sneekermeer of naar ons geliefkoosde plekje bij Eernewoude. Het varen lokt en langzamerhand wordt het weer ook wat aangenamer.
Voor al diegenen die ons blog volgen en eerder hebben gelezen over de meerkoeten die ons schip in de box als slaapplek en openbaar toilet gebruikten; Deze winter heeft een geniale truc geholpen. Ergens las ik dat meerkoeten niet houden van oranje licht.
Via Alibaba( inderdaad die uit China) bestelde ik een oranje knipperlicht met een magnetische voet en een timer, tezamen voor het belachelijke bedrag van €20,35 inclusief verzendkosten. Met een bijgekocht lang snoer en stekker knutselde ik een en ander aan elkaar en heb het knipperlicht op de voorsteven geplaatst. Met de timer heb ik het licht afgesteld op onregelmatig af en toe 2 minuten gaan knipperen, alleen als het donker is. Resultaat, in het grootste deel van de loods, dus ook bij de andere schepen naast ons geen poep meer te bekennen. Uiteraard geen sluitend bewijs voor werkzaamheid, maar wel opvallend na een aantal jaren vruchteloos gedoe met netten, zeiltjes en wapperende vlaggetjes.
Er was één probleem, de havenmeester kreeg een melding dat er laat in de avond een illegaal discofeestje aan de gang leek te zijn op één van de schepen in de loods en of hij daar maar eens even wilde gaan kijken…..
Nine Marit onderweg 