“ We mochten er gaan liggen, als we maar er voor zorgden dat we de hoek van de kade vrijhouden” zei de havenmeester van Kloster. Een locale kleine visser wil goed zijn box kunnen verlaten of er in terugkeren. De jachthaven was vol met zeilboten, de enige plek die overbleef was een plek aan de kade voor het hotel en vlak voor de Raucher-kutter waarvan de rookwalm in de ochtend bij de westelijke wind gelukkig in oostelijke richting wegwoei. Gebroederlijk lagen we met onze vrienden langszij aan de kade. Onze nieuwe vrienden van de Tiberius, Aad en Ria lagen met hun schip 20 meter verder net om de hoek. Ze wonen op hun schip, dat eveneens is gebouwd door Pollard. Als Nederlandse enclave genoten we van incidentele bezoekjes bij elkaar waarbij we ervaringen uitwisselden en samen de voetballende leeuwinnen de finale zagen verliezen.
Kloster ligt in het noorden van het eiland Hiddensee tegen de zuidflank van een hoog en bebost kalkplateau. De meeste huizen tussen het geboomte hebben rieten daken. Geen spoor van moderne woningbouw. Het natuurpark is beschermd gebied en we zagen nergens anders op de Duitse eilanden zo’n variatie aan plantengroei. Heb je het plateau beklommen tot het hoogste punt, kijk je uit over Rügen en het ondiepe binnenzee gebied. Naar het noorden kijkend zagen we de witte kliffen van Møn, het Deense eiland met de haven bij Klintholm.
De tot ‘restaurant’ omgebouwde kotter achter ons ziet eruit alsof hij ieder moment kan zinken. Een bilgepomp slaat af en toe aan om de zaak drijvend te houden. De houten romp, waarvan de naden tussen de planken gevuld zijn met uitpuilende Pur, lijkt begroeid te zijn met een vreemd soort paddestoelen. Delen van het rotte potdeksel zijn bedekt met dunne donkerrode plastic platen om inwateren door de regen te voorkomen. Vanwege de locatie vlakbij de kade is de gammele oude kotter zeer in trek bij de toeristen die een Fischbrötchen willen eten. De ‘frischer Fisch aus dem Rauch täglich ab 11.30 Uhr’,wordt ‘s morgens in bevroren toestand per diepvries-koerier bij de kotter afgeleverd en dan gerookt, maar dat weten de mensen die hier om een broodje komen niet.
Gerookte vis is erg populair in de Duitse kustplaatsen. De gerookte haring die ik op aanraden van de verkoopster bij een rokerij verderop in de haven kocht, kreeg onze waardering niet. Voor het fileren van gerookte haring moet je volgens mij een cursus hebben gevolgd, zodat het resultaat van mijn pogingen uitmondde in een schamel restje visvlees nog steeds stikvol kleine graatjes. De smaak was zo rokerig dat ik meer het idee kreeg een pas gedoofde sigaar te eten dan een stukje vis.
Het gebied aan de oostzijde van het eiland Hiddensee is erg ondiep. Iets buiten de betonning loopt je met een diepgang van 1 meter geheid vast. Bovendien staan er nogal wat visnetten van locale vissers. Op een ton zagen we een meeuw een kleine platvis verorberen die hij in zijn geheel naar binnen wist te werken.
Om Kloster te bereiken vanaf zee zijn er twee toegangsmogelijkheden: één bij de zuidelijke punt van het eiland en één vanuit het noorden, beide langs goed betonde geulen.
Waar we aan de kade lagen staat een prachtig gerenoveerd hotel in vakwerkstijl dat ons deed denken aan een even fraai hotel in Dyvig, Denemarken. Het terras kijkt uit over de haven. Voor ons, aan de kade, in de hoek lag een motorbootje met een oudere heer. Prominent op zijn hekstoel stond een suggestief tonnetje waarvan je zou kunnen denken dat het een voorraadje spiritualiën bevat. Niets was minder waar. Het was een creatieve en veilige oplossing voor het herbergen van een gasfles. De man ligt er met zijn boot zowat de hele zomer. Een mooi plekje op een mooi eiland.
Na een paar winderige dagen kregen we een weergat met weinig wind. Niet Zweden, maar Denemarken lag nu binnen de gewenste mogelijkheden.
Op de fietsjes peddelden we de dag voor vertrek naar het meest noordoostelijke punt van het eiland. Na een hobbeltocht over kleine keien en betonplaten waarbij we ernstig twijfelden of onze klapperende tanden heel zouden blijven, bereikten we de kust die net als op Mön onderhevig is aan erosie, iedere oostelijke storm laat een stuk steile kust afkalven. Het losse kalkhoudende zand belandt als langgerekte zandbanken in de zee die daar erg ondiep is. In de steile wand hebben tientallen zwaluwen nestgaten gemaakt voor hun kroost.
Terwijl ik dit schrijf zijn we al een stuk op weg over de Oostzee naar Gedser. Via de noordelijke uitgang verlieten we het binnenwater ten oosten van Hiddensee. Als gebruikelijk stond er bij de kaap een knobbelige zee. Het had tot gisteren behoorlijk gewaaid. Naarmate we verder op zee kwamen vlakten de golven af en werd het veel aangenamer. De korte golfslag lijkt op die van het IJsselmeer. Door de tegenwind uit het westen die in het oosten waarschijnlijk nog stevig was, merkten we dat we wat stroom tegen hadden. 51 zeemijl, 92 km, 8- 9 uur varen. Gedser is in zicht. Nu nog een plek in de haven…..
Nine Marit onderweg 