Toen we inspecterend om ons schip heen liepen zijn we wel geschrokken. In de loods waar ze nu nog ligt, droog en ontdaan van haar glibberige aanslag zagen we een aantal plekken waar de antifouling inclusief de onderlaag had losgelaten. Bij het roer in de buurt keek ik tegen kaal metaal. De rommel die we in Leeuwarden vorig jaar in de schroef hadden gekregen, had al rondslingerend de romp gegeseld en beschadigd. Jan Pollard stelde me gerust en zei dat een paar lagen met de juiste primer en daarover de antifouling, haar naakte plekken effectief zou bedekken. Een kapotte sluiting van de bakskist, een sluiting die in dit model niet meer gemaakt wordt, is fraai door William gelast, steviger dan hij ooit was. Handig dat ze bij de werf van alle markten thuis zijn. De gasslang is door een nieuwe vervangen en het systeem is afgeperst als controle op eventuele lekkage. Het poetsen en in de was zetten van de romp en de opbouw was een hele klus. We waren er 3 dagen, met tussenpozen, mee bezig, om de lamme armen wat rust te gunnen.
Nine Marit zal eind van de eerste week van mei volledig aangekleed en tot in de puntjes verzorgd weer te water gelaten worden. Het voelt wel lekker om straks weer te varen met de wetenschap dat ze helemaal in orde is en klaar voor een lange tocht op het water.
Aanvankelijk waren we wat ontstemd dat we niet eerder konden vertrekken. Maar zoals vaak, zijn verwachtingen niet de beste uitgangspunten voor een gezonde en meer accepterende levenshouding, het leven nemen zoals het komt en niet direct boos worden als iets anders loopt dan je verwacht.
De huidige weersomstandigheden zijn om het zacht uit te drukken miserabel. Als je in de ochtend je neus buiten de deur steekt, moet je uitkijken dat je niet onderkoeld raakt. De polaire wind doet ons huiveren. Teckel Bo zou zich, na een snelle plas, schielijk omgedraaid hebben om zich vervolgens in zijn warme mand op te rollen. Kortom, geen weer om in de kuip zonder dikke jas van het voorbijglijdend landschap te genieten.
Vrienden van ons haalden het motto van een ouder echtpaar aan. Beiden waren door de wol geverfde zeilers die duizenden mijlen voeren met hun schip. De laatste jaren hebben ze hun ambities om te varen wat bijgesteld; Het wordt ’F of F’, ofwel, ‘Friesland of Finland’, al naar gelang de omstandigheden. Daar sluiten we ons bij aan, mooi gezegd, al denk ik dat het in ons geval ‘ Z of Z’ wordt; ‘Zeeland of Zweden’, of misschien iets er tussen in.
Zoals we vroeger in onze vakantie een doel stelden om ergens, weer of geen weer, naar toe te varen om vervolgens op tijd weer terug te moeten gaan, zo hebben we nu de tijd om op een plek relaxed te verwijlen bij minder aangename weersgesteldheden.
Inmiddels regent het. Voor ons huis ligt in de Kolk bij de Waterpoort een schip met een Zwitserse vlag. De zoveelste Zwitser die hunkert naar ons platte, waterrijke Nederland. We zien ze hier vaak, met of zonder eigen schip. Van Herman Pollard hoorde ik dat er steeds meer belangstelling is voor een door hen gebouwd schip vanuit de Zwitserse Alpen. Van de bergen naar platland, het rijzen en dalen zat. Lekker plat glijden, met een bootje, over rustig water….
Wat is ons land toch mooi….
Nine Marit onderweg 