Vroeger maakten we met Pasen zelf gekleurde eieren, in een pannetje water met van die zakjes kleurstof. Als er een barst in een ei zat bleek de kleurstof ook het wit versierd te hebben. Het zag er soms nogal onsmakelijk uit, maar tenminste 2 of 3 eieren eten hoorde er wel bij. Nu houden we het op paas-ochtend bij één ongekleurd ei, een geroosterde boterham, een beschuitje, een plak paasbrood met spijs, jus d’orange en thee.( overigens in een ei zit, in tegenstelling tot wat men vroeger dacht, een cholesterol verlagende stof.) Misschien wat karig zou je denken, maar als je de locatie beziet waar we dit bescheiden paas-ontbijt savoureerden zou je hart een vreugde- dansje maken. Uitkijkend over het water van de Zwarte Wouden bij Koudum, aan boord van de Nine Marit, zonnetje in de kuip met slechts het geluid van een paar kleine karekieten in het riet achter ons, genoten we van het bijzonder fraaie Paas-weer. De karekieten verwisselden stuivertje tussen de riethalmen terwijl ze hun karakteristieke geluid uitbundig ten gehore brachten. De kleine vogeltjes waren duidelijk bezig met de spannende voorbereiding op het leggen van hun eitjes.
Friesland is een uniek vaargebied. Er zijn nog veel plekken waar je ongestoord met je schip kunt liggen. Friesland heeft de Marrekrite, een stichting die met hulp van vele vrijwilligers, overal aanlegplekken creëert en sinds kort ook meerboeien heeft gelegd op plekken beschut tegen de wind achter een eiland of een wat hogere wallenkant. Wie in Friesland gebruikt maakt van zo’n aanlegplek loopt de kans benaderd te worden door een Marrekrite vrijwilliger die je een Marrekrite-vlag wil verkopen. Het geld van de verkoop van de vlaggen wordt door de stichting geïnvesteerd in onderhoud en de aanleg van nieuwe steigers.
Het Heegermeer en de Fluessen is een geliefkoosd vaargebied voor veel varend erfgoed, liefdevol gerestaureerde zeilpramen, tjotters, friesche jachten, boeiers, schouwtjes, schokkers en lemmeraken.
Het was rustig op het water, het mooie weer heeft veel bootbezitters die hun schip nog niet klaar hadden overvallen. Met spijt zullen ze vanaf de wal over het water hebben gekeken hoe de vroege vogels hun voor waren.
Ons schip doet het goed. De motor bromt mooi. Het nieuwe Tekdek vloertje in de kuip voelt prettig aan de voeten. De vlag staat fraai te wapperen aan de spiegel. Het is heerlijk om aan boord te zijn. De compacte entourage van je varende huis in contrast met een voortdurend wisselend wijds landschap om je heen. De klussen die komende week op de Pollardwerf in Steenwijk gedaan moeten worden zijn te overzien.
Tot twee maal toe kwamen we de Brasseur van Hendrik en Ellen Brouwer tegen. Blijkbaar hebben ze Friesland vanuit het zuiden als vaargebied ontdekt. Ellen maakte twee foto’s van ons schip terwijl ze ons eerder, dan wij hen, wist te spotten. Ellen maakt prachtige reisverslagen, rijk geïllustreerd, waarvan ze hoop ik dit jaar wederom een aantal op de site zal plaatsen.
De Nine Marit ligt weer even in de box in Sneek. Thuis moet er nog van alles voorbereid worden.
De weg om voor langere tijd met een boot te vertrekken is langer dan die om er mee thuis te komen.
Als eerder gezegd, dit jaar plannen we wederom naar het Noorden te gaan. De Oostzee blijft favoriet. We zijn gezegend met veel plichten-vrije tijd, de gunst van het niet meer te hoeven werken.
Last but not least, ‘A gentleman never sails windwards’, al geldt dat niet helemaal voor een motorboot…..
Nine Marit onderweg 