Als ik naar buiten kijk is de lucht grijs, egaal grijs, alsof er spoedig een druilerige motregen uit zal vallen. Voor de deur is een man bezig het zeil van zijn 7 meter zeilschip op te bergen. Het voor-lijk maakt hij los van de mast en trekt het onderlijk uit de sleuf van de giek. Het is snel klaar. Waarschijnlijk vaart hij zo dadelijk naar een plek waar het schip in de winter haar kiel te rusten mag leggen.
De bladeren zijn bijna van de bomen en het onberekenbare weer met af en toe harde wind zal spoedig de laatste bladeren van de takken verwijderen. Achter, op de parkeerplaats verzamelen de bladeren zich tot een berg bruin geritsel als zijn ze nog levend, in het doodlopende windgat van ons namiddag terras waar we onlangs nog bij mooi weer de late stralen van de zon plachten te genieten.
Nine Marit ligt op stal, droog onder een dak maar wel in het water. Ze blijft deze winter in het water. De meerkoeten, die haar zwemplateau voorheen als slaapplek en openbaar toilet gebruikten, hebben we het moeilijker gemaakt door de boot achterstevoren in de box te leggen. Inmiddels hebben we de boeg voorzien van horizontaal gespannen lijnen en een slinger vlaggen die in de wind wapperen. Zelfs het boeisel bleek een optie voor de meerkoeten om een nachtje te komen pitten met daarbij, voor ons als extra cadeautje achter latend, flinke kakhopen met poep-strepen op de neus van Nine Marit.
Komende weken moet ze winterklaar gemaakt worden. Een klus die zorgvuldig gedaan moet worden door een professional in verband met de verzekering. De keren dat ze afgelopen jaren in het water is gebleven is dat prima gegaan. Ondanks de stevige vorst hebben we geen problemen met bevroren afsluiters of geknapte leidingen gehad. Met compressielucht worden de waterleidingen leeg gespoten en daar waar water blijft staan antivries toegevoegd. De motor krijgt haar beurt, filters vernieuwd, een nieuwe impellor, motorolie ververst, antivries, en een algemene controle.
Nine Marit heeft wel wat geleden onder de tochten over zee. Het zoute water heeft op de grens van geverfd staal en roestvrijstaal de verf losgemaakt en de ondergrond aangetast. De les, om na een stuk varen over het zout de boot beter af te spoelen met zoet water, nemen we voortaan ter harte.
Wat doen we in de winter? Behalve thuis zijn hebben we dit jaar besloten om de winter voor een maand te ontvluchten. Zonder hond zijn we flexibeler en we hebben voor een maand een huis in Zuid Spanje gehuurd, een onderbreking van de winter, niet bepaald ons lievelings-seizoen.
De stormachtige wind van de laatste dagen is geluwd. Late, meest Duitse varensgasten schuiven met (te) grote huurbakken voorbij op de Geeuw. De zeilboot met kale mast en giek is vertrokken. De kade voor ons huis is leeg.
De stront-race en de beurtveer-race vanuit Workum zijn achter de rug. Volgens onze zoon, die als co-schipper meevoer in de beurtveer-race stond er de tweede dag op het Markermeer erg veel wind, waardoor ze langer hebben gewacht met vertrekken nadat ze verplicht een aantal rust-uren bij Durgerdam voor anker hadden gelegen.
Wat het resultaat voor de ‘Hollandia’ in de wedstrijd is, weet ik niet. Toen ik in de regen hun aankomst in Workum bijwoonde, zag ik een uitbundig vrolijke bemanning die zich de ankerslot goed liet smaken…..
De Hollandia vertrekt voor de beurtveer-race
Nine Marit onderweg 