We waren alweer een halve week onderweg toen we het plan vatten om naar het evenement met de Reuzen in Leeuwarden te gaan. In de Prinsentuin lig je mooi, al hadden wij de pech onder een boom te liggen waar duiven op de takken een groepssessie ‘vrij kakken’ hadden georganiseerd.
Het was lastig om een plek te vinden en op het moment dat we bij de Noorderbrug de steven keerden om naar een open plekje terug te varen hoorden we een klap achter bij de schroef. Hard achteruitslaan lukte niet meer en stuurloos dreven we, dan wel stapvoets, maar toch met 11 ton, tegen een afgemeerde zalmschouw aan. ROMMEL in de SCHROEF! We herkenden het geluid…….. 4 jaar geleden gebeurde hetzelfde in de beurt van ter Apel op weg naar het Zuidlaardermeer.
De schade aan de zalmschouw was groter dan die van ons. In de achteruit, stationair en met de boegschroef sturend, kropen we naar de overkant, waar mensen klaarstonden om ons op te vangen. Er was juist een plek aan de wal vrij gekomen door het vertrek van een zeilboot.
Toen we Leeuwarden binnenvoeren, zagen we de brandweer met duikers een oefening houden. Op mijn fietsje ben ik er naar toe gesneld maar kreeg te horen dat ze vroeger wel rommel uit de schroef haalden, maar dat dat niet meer mocht. Regels. Onverwijld en teleurgesteld kwam ik weer bij ons schip, waar Nienke inmiddels de slachtoffers van de Zalmschouw had opgezocht om te kijken wat de schade was en hoe we dat met de verzekering zouden regelen.
Er is een ongeschreven wet dat als er iets onverwachts gebeurt, je er zeker van kunt zijn dat die gevolgd wordt door een tweede onverwachte gebeurtenis. Een groot zeilschip net terug uit Zweden, probeerde bij ons langszij te komen. Het bleken vrienden met hun Hutting 45 te zijn. Een aangename en wel heel toevallige verrassing. Wat verscheurd door deze twee gebeurtenissen en nog onthutst door de aanvaring probeerden we te bedenken wat we moesten doen. Dat er een duiker bij moest komen was duidelijk. In deze drukte naar een werf gesleept moeten worden leek ons geen goede optie. Een professionele duiker uit Harlingen laten komen kost een vermogen. Overleg met de man van onze verzekering resulteerde in het advies eerst te kijken of er lokaal wat te regelen viel. Nienke kwam op het idee om iemand van de Sneeker duikclub te bellen. Die wist te vertellen dat er in Leeuwarden 3 duikclubs waren, waarvan na enige telefoontjes er één bleek te willen helpen. Nauwelijks een uur later waren twee jonge jongens samen met een begeleider, bezig hun duikpakken aan te trekken. Onder veel bekijks gingen ze te water en haalden met enige moeite een groot stuk bruin gerafeld plastic dekzeil naar boven. Onder gejuich van de omstanders werd de oorzaak van de ellende, het corpus delictum, uit het water gevist en op de kant geworpen. Na het starten van de motor bleek de schroef weer normaal te draaien en was het klepperende geluid van iets dat tegen de romp slaat, verdwenen.
Het Reuzenevenement van Royal de Luxe.
Op de eerste dag zagen we hoe één van de reuzen, een Duiker, bij de Verlaatbrug met een kraan uit het water werd gehesen. Op ingenieuze wijze werd hij aan een rijdende stellage bevestigd, waar meerdere mannen en vrouwen op klommen om de pop via touwen en katrollen te laten bewegen. Het reuzenmeisje werd bij het station opgetuigd en loopklaar gemaakt na een echte douche en een kledingwissel van badjurk naar een groene jurk. Dit alles onder het toeziend oog van een grote menigte mensen die voortdurend klapten.
De Reuzen passeerden ons op 50 meter afstand van de plek waar onze boot langs de kant lag.
De imposante Duiker van 11 meter, hangend aan de stellage en mechanisch als een marionet door de acrobaten bewogen, ‘liep’ met grote stappen tussen een dubbele haag van mensen door. Het Reuzen-meisje dat een andere route liep, wisselde van lopen naar steppen en rijden in een soort wagentje. De mechanische hond droeg bij toerbeurt kinderen uit het publiek op zijn rug, vrolijk kwispelend met zijn staart.
Grappig hoe makkelijk je ‘leven’ projecteert in deze grote poppen, zelfs als ze een ‘dutje’ doen. Een compliment voor de makers en bedenkers van deze straattheater-act in een voor de gelegenheid autoloos Leeuwarden. Autoloos, maar zinderend van leven door de duizenden mensen. Zou het een idee zijn om eens in de maand de auto’s in een stad uit te te bannen? Ik vond het wel wat hebben om in de ochtend, voordat het evenement begon, midden op een nog lege straat lopend, boodschappen te halen bij de Jumbo verder op……
Nine Marit onderweg 