Scheepshond Bo

Bo, ons dappere en volhardende teckel-mannetje en scheepsmaatje is niet meer. Gisteren hebben we hem laten gaan. Zijn ziekte was te ernstig en herstel was volgens de dierenarts niet mogelijk.

Op donderdag 28 juni zijn we versneld terug naar Sneek gevaren. Bo ging hard achteruit. Een tussenstop op het Lauwersmeer leek ons niet verstandig. De afspraak bij de dierenarts de volgende dag gaf veel duidelijkheid over de toestand van Bo. Ze constateerde dat hij een sterk vergroot hart had met twee grote klep-afwijkingen, waardoor er voortdurend bloed terugstroomde naar de longen en de buikorganen met als resultaat een toenemende benauwdheid door ophoping van steeds meer vocht. Op haar vraag ‘of hij nog wel een blije hond is’, moesten we erkennen dat dat voor een groot deel uit zijn gedrag niet meer blijkt. Tot voor kort zaaide hij nog twijfel over zijn toestand door ons ‘s avonds na het eten te verleiden tot een spelletje touwtrekken met het dekentje uit zijn mand, wat hem echter snel uitputte.

Zo ben je met elkaar aan het varen en zo ben je met een terminaal zieke hond weer thuis. Vóór het bezoek aan de dierenarts hadden we nog een beetje hoop dat het misschien nog wel een maand of twee goed zou kunnen gaan. Toch hebben we denk ik diep van binnen aangevoeld dat hij er ernstiger aan toe was als dat het soms leek.

Zijn eigenlijke baasje, Jeroen, die hem het grootste deel van zijn leven als scheepshond aan boord mee had op de klipper, was er de laatste dagen bij. We zijn alle drie erg verdrietig dat we afscheid van hem moesten nemen. Aan varen denken we even niet…

Bo is 14 jaar geworden en heeft een fantastisch mooi leven gehad. De Waddenzee, de eilanden en het bos waren geliefkoosde plekken waar hij helemaal los ging. Achter een stok of een bal aan rennen en hem, als hij er zin in had, voor je voeten neerleggen, opdat je hem opnieuw zou weggooien, was zijn lust en zijn leven. In konijnen en katten was hij niet geïnteresseerd. Van ophouden wist hij niet, altijd moeite met de grenzen die we hem oplegden. Door andere honden liet hij zich nooit intimideren, zo klein als hij was. De staart recht overeind, maar nooit als eerste agressief naar een ander. Met pups kon hij lief spelen en liet veel toe. Anderzijds kon hij heel arrogant een andere hond, die belangstelling voor hem toonde, negeren. Heel bijzonder voor een teckel was dat hij met het commando ‘naast’ zonder riem naast je bleef lopen, hetgeen Jeroen hem als pup geleerd heeft. Hij vergat dat commando wel snel als er ergens wat interessants te snuffelen viel. Plotseling de straat oversteken naar een andere hond deed hij nooit. Hij was een keurige op de stoep-hond, slechts gefocust op het geuren-nieuws van zijn soortgenoten.

Nu is hij niet meer. In zijn eigen mandje en in zijn karakteristieke slaaphouding, hebben we hem naar het crematorium gebracht.

Aan varen denken we even niet……

Auteur: Rob en Nienke Peters

Gepensioneerd echtpaar dat met respectievelijk hun zeilschip en hun motorboot voer naar bij voorkeur Noordelijke bestemmingen, Oostzee en de binnenlandse wateren van Europa. Sinds de verkoop van de motorboot, eind 2023, maken ze per Camper reizen door Europa. Toon alle berichten van Rob en Nienke Peters