Weer in Nederland en hoe het was

Ver weg nog, dendert Donar met de wielen van zijn bokkenwagen over de hemel kasseien. De mooie cumulus wolken met wit uitpuilende bolle koppen zijn aan de onderkant grijs geworden en hebben zich steeds meer aaneen gesloten. Af en toe valt er een bui. De wind laat zich in de vlagen horen door het aanzwellende geruis van de bladeren in het bosje op het eiland. De zon laat zich alleen nog zien in de spaarzame openingen tussen de wolken. Het is stil op het Lauwersmeer. Een straaljager verstoort de geluiden van de watervogels om ons heen. We liggen op een schitterende plek in het Stropersgaatje. Ondanks de aanwezigheid van een aantal motorboten en twee zeilschepen die dit walletje hebben opgezocht, is het opmerkelijk stil om ons heen. Alsof we met zijn allen onder de indruk zijn van het aankomende onweer.
Na een voorspoedige en snelle reis vanuit Duitsland over het Dortmund-Eems kanaal en de Eems liggen we zomaar weer in Nederland.
Denemarken verraste ons, net als vorig jaar met zijn eilandelijke en rijke natuur. Al moesten we vaak in een haven blijven liggen vanwege de harde wind. Wij, motorboot-vaarders, houden niet van harde wind en hoge golven. Tot drie keer toe werden we, ondanks dat we dachten de weersomstandigheden goed ingeschat te hebben, getrakteerd op een wild golven-patroon bij twee kapen en een keer tussen twee eilanden. Door te gaan zigzaggen konden we het effect van de zijdelings inkomende golven tussen de eilanden Fejø en Femø enigszins opvangen. Bij de kapen onder Bagenkop en bij Gedser was dat lastiger, omdat er niet een duidelijke richting in de aanrollende golven te herkennen was. Goed vasthouden, handdoeken in de kastjes op het servies en de glazen en vooral rustig doorgaan was het enige wat ons te doen stond. Terugkeren was een optie, maar het vooruitzicht in rustiger vaarwater te komen was aanlokkelijker. Al moet ik bekennen dat we daar wel eens een verschillende mening over hadden. Denemarken is een prachtige zeil- en vaargebied. Dat we het dit jaar niet zo troffen met het weer is pech. Ook in Nederland was het niet zo geweldig hebben we begrepen. Onze plannen om naar Zweden te gaan hebben we moeten loslaten. Jammer, maar uiteindelijk de juiste beslissing. Op een windarme dag, een weergat, hebben we de oversteek van Nysted naar Fehmarn gemaakt( waar we overigens ook een paar dagen verwaaid lagen). Uiteindelijk was nog een klein stukje over open zee nodig om Lübeck te bereiken. Een gouden keus, zoals je vast hebt gelezen in vorige blogs. Vanuit Lübeck over het Elbe-Lübeck kanaal en het Elbe-Seiten-kanaal naar het Mittelland-kanaal en de Dortmund-Eems-kanaal was, behalve het eerste deel, was het bekend terrein. Ervaringen van een andere orde, maar zeker niet minder interessant. We namen meer tijd en hebben genoten van de prachtige omgeving en de kanalen zelf.
Nu ik naar buiten kijk zie ik dat de boot wederom in de wasstraat ligt. Ze is in geen weken zo schoon geplensd. Van hagel zijn we tot nu toe verschoond gebleven. Het is een rare zomer. Al die regenbuien hebben nog een voordeel, de muggen verdrinken in de regendruppels. Met Bo gaat het goed. Zo gauw we aan land zijn staat hij, na een snelle plas, verwachtingsvol klaar voor een spelletje met de bal. Hij overschat zijn uithoudingsvermogen en staat dan na de nodige runs, tong uit de bek, te hijgen als een paard na een cross-country. Een dompelbad vanaf het zwemplateau om af te koelen wordt dankbaar aanvaard, een uitvinding van Nienke.
De zomer is nog niet voorbij, het zou stabieler weer worden, volgende week nog naar een eiland? We kunnen het niet laten, het zout trekt altijd weer….

Auteur: Rob en Nienke Peters

Gepensioneerd echtpaar dat met respectievelijk hun zeilschip en hun motorboot voer naar bij voorkeur Noordelijke bestemmingen, Oostzee en de binnenlandse wateren van Europa. Sinds de verkoop van de motorboot, eind 2023, maken ze per Camper reizen door Europa. Toon alle berichten van Rob en Nienke Peters