Het stormachtige herfstweer in Dragør is even voorbij. In Nederland hebben ze het erger gehad. Na een zonnige winderige dag is het opnieuw begonnen te regenen. De wind houdt zich gedeisd. Een wandeling van bijna 2 uur met Bo, bracht ons net niet bij de Hollandse nederzetting die in de 16e eeuw aan de flanken van Dragør gevestigd werd.Het is allemaal keurig in Dragør. Zelden zoveel vuilnisbakken gezien, op iedere hoek van de straat staat er een en soms zelfs twee. Ze zijn niet eens vol. De huizen in de buitenwijken staan netjes in het gelid. Schuttinkje, tuintje, opritten voor de auto, grasveldje met een border vol bloemen en een tuinhuisje. Hondjes zijn altijd keurig aangelijnd. Met loslopende Bo zijn we voortdurend in overtreding. Brutale eenden bedelen voor een hapje bij de terrassen van de etablissementen. Van honden hebben ze niets te vrezen. Terwijl wij de vaste excrementen van Bo in een zakje keurig in de vuilnisbak kieperen, kakken de eenden op de stoep dat het een lieve lust is. Politie heb ik niet gezien, niet nodig hier. In Duitsland moesten we de tas en de rugzak bij de kassa van de Edeka open maken om aan te tonen dat de spullen die er in zaten echt bij de Aldi waren gekocht. Gelukkig had ik de bon ook in de tas gedaan. Hier in Dragør worden we bij de supermarkt vertrouwd op onze ogen en onze creditcard. Het is een leuk stadje. We liggen veilig in de oude haven en bekijken de reuring op de kade. De plek waar gisteren de kleuters probeerden krabben te vangen, blijkt een officiële krabben-vangst-plek voor kinderen te zijn. Er staat een bordje in het Deens bij. Vandaag kwam een ouder echtpaar met dochter en kleinkind een gokje wagen. Opa hanteerde het visnet met zwier en deed zijn kleinzoon voor hoe hij de meeste kans maakte iets vangen. Dat hij daarbij bijna van de vlonder in het water donderde, maakte hem niet. Je moet wat over hebben voor je kleinzoon.
Bij de toerist-informatie treffen we een Zweedse dame, die ons vriendelijk te woord staat. Ze is geboren in Simresham, een plaatsje aan de Zweedse zuidkust, waar we in 2009 de beste koud-gerookte zalm aten. Ze vertelde ons uitgebreid over Dragør. In de 16e eeuw vestigden zich Hollandse immigranten op verzoek van koning Christiaan de tweede in een dorpje vlak bij Dragør, Store Magleby.
Op onze fietsjes, Bo achter op in een mandje, bezochten we de volgende dag het museum in Store Magleby. Er is niet veel over van de nederzetting, die een paar honderd jaar de toon zette in de regio. De Hollanders waren uitstekende tuinders die hun kwaliteits-groente en fruit in Kopenhagen verkochten op de markt. Van de koning kregen ze allerlei privileges die nogal kwaad bloed zette bij de locale Deense bevolking. Een Hollandse ‘schout en schepenen’ kregen het in Dragør voor het zeggen. De in die tijd opgestelde wetten hebben tot in de 19e eeuw stand gehouden. De mensen uit Dragør die naar de kerk kwamen, moesten de preken in het Hollands aanhoren, staand achter in de kerk. Pas in de 18e eeuw werd er ook in het Deens gepreekt, om de week. Wat we in het museum zagen was dat de Hollanders het rijk hadden. Dure kleding, fraaie sieraden, schilderingen in de huizen op wanden en plafonds. In het begin van de 19e eeuw, werd de dominantie van de Holllanders wat doorbroken en werd Dragør en omstreken echt Deens.
We worden er een beetje flauw van, het regent weer en af en toe horen we een donderslag tussen het geluid van de opstijgende vliegtuigen. Hoe aardig ook in dit leuke plaatsje, we willen weer varen. Als het meezit varen we morgen naar Køge. Met dit sterk wisselende weer, de ene na de andere depressie, die als een trein met veel wind van West naar Oost trekt, denken we dat Zweden geen optie is. Naar het Kattegat in het noorden is geen optie, de Zweedse westkust is lagerwal. Voorlopig opteren we voor een stuk terug naar het zuiden. Als het zo blijft met het weer duiken we bij Lübeck naar binnen, op beschutter water.
We hebben de tijd en een geduldig schipper heeft altijd goed weer, nou ja, zo ongeveer…..
De typische klederdracht van Hollanders in Store Magleby bij Dragør. De hand is niet van het meisje.
Nine Marit onderweg 