Memmert wattfahrwasser met in de verte Norderney
Terwijl de’ greatest American president God ever created ‘ een wapendeal van meer dan 100 miljard met de Saoedies ondertekende tijdens het nuttigen van een ‘great dinner with a fantastic chocolat-dessert’, meerden wij af in de de Abel Tasman haven in Farsum bij Delfzijl.
De volgende dag belooft een ideale dag te worden voor een oversteek naar Norderney over het wad. Weinig wind, een stralende zon, een gunstig getij, kortom alles voor een prima motorboot-tocht over de Waddenzee.
De twee dagen in Groningen waren als vanouds verfrissend en leuk. Onze oude studiestad, het Amsterdam van het Noorden, verbaast ons altijd weer. De vele nieuwe winkeltjes, restaurants, biologische lunchcafe’s wisselen elkaar af in veelheid en verscheidenheid. We konden kiezen uit 4 jazzcafé’s, meerdere toneel- en dansvoorstellingen, debatavonden, en heel veel films.
Na ons vertrek ontmoeten we Ted, die ’s ochtends al vroeg vanuit Groningen met zijn Pikmeerkruiser is gekomen. Hij vaart solo, 76 jaar jong en zal ons vergezellen tot in Denemarken. De sluis naar buiten werd vlot bediend. Op de Eems varen we met het laatste eindje van de ebstroom zeewaarts. Voor de passage over de Oostereems-ondiepte moeten we er voor zorgen dat er voldoende water staat. We doen het daarom rustig aan naar de afslag bij het Dukegat. Tot ons grote pret zien we een ons voorbij stuivende snelle motorboot, die meent dat er al voldoende water staat vastlopen bij het begin van het wantij. Na wat heen en weer geschuif komt hij na een kwartier los en vaart beduidend voorzichtiger verder. Een zeilschip voor ons is eveneens vast gelopen en komt pas los als we al lang voorbij zijn. Met onze 1.10 meter diepgang scharrelen we fluitend over de ondiepte.Het Memmert Wattfahrwasser bleek eveneens een makkie met ruim water onder de kiel op het wantij, ondanks doodtij de dag ervoor. Na 6 uren varen bereiken we Norderney. Een heerlijke tocht over rustig water. Goed opgevangen door de havenmeester leggen we in de haven aan een langssteiger vast.
We besluiten de volgende dag in één ruk buiten de eilanden om naar Cuxhaven te varen. De wind komt uit het NO en is zwak Bft 2-3. Behalve onze twee motorboten zijn we weinig andere pleziervaartuigen op het water. Het is een relaxte reis over een rustige zee. De passage langs de Jade- en de Weser monding levert geen problemen op.
Nienke en ik worden van dit varen heel blij; de ruimte van de zee, in de verte de eilanden die we passeren en het motortje dat onder onze voeten snort als een spinnende poes. We blijven om de beurt alert op wat er om ons heen te zien is ( grote vrachtschepen op weg naar de Shipping-lane kruisen ons pad). De uitgezette koers in de kaart controleren we en stellen we bij ( er zijn tonnen verlegd). Verder is het vooral genieten.
In 10 uren varen we van Norderney naar Cuxhaven. De laatste uren varen we de Elbe op en hebben een dikke vloedstroom op de kont. We tikken, met de motor op kruissnelheid, regelmatig meer dan 10 knopen aan(18 -20 km per uur). Achter ons verdwijnt de zon langzaam in een gordijn van lichte sluiers. Een goudglanzende gloed op het wateroppervlak rolt zich uit vanaf de horizon.
Cuxhaven is niet de meest interessante wereldstad. Een boerennacht aan de langssteiger in de haven doet ons goed. Als ik Bo de volgende morgen uitlaat, lijkt het of de hele hondenpopulatie van het dorp, vergezeld van bazen en bazinnen, het grasveld tussen de haven en het dorp als favoriete ontmoetingsplek hebben verkozen. Teckel Bo vind het maar zó zó en negeert de meeste honden, tenzij het een teefje betreft. De grootte van de hond maakt niet uit, als er maar op neushoogte wat te snuffelen is.
De tocht naar Brunsbüttel, een trip van ongeveer 2 1/2 uur, was nogal hobbelig. De grote vrachtschepen produceren vervelende boeg- en hekgolven, die we liefst op de kop of op de hek van ons schip nemen. Iets te laat bijsturen resulteert in heftig slingeren waarbij de glazen en de borden rammelend protesteren in de kastjes. Voor de sluis moeten we we ruim een uur wachten. Geen pretje wanneer van alle kanten golven aanrollen. Eenmaal door de sluis valt de hobbelstress van ons af. Het zoete haventje van Brunsbüttel verwelkomt ons met gratis ‘achtergrondmuziek’ van het schroefgeluid van de grote schepen die de grote sluis in kruipen. Bij onze aankomst in de haven vertrekt de Prinsendam net uit de sluis het NO- Zeekanaal op. Even dachten we dat al het publiek op de kant naar ons kwam kijken, maar iedereen keek gefascineerd naar het gigantische passagiersschip achter ons dat langzaam het Kanaal op vaart. De hele nacht rommelt het alsof er een zware vrachtwagen over kasseien rijdt. Soms is het een geschenk om doof te zijn…..
Het Noord-Oostzeekanaal ligt voor ons. Morgen varen we naar Rendsburg. 60 km varen.
6 uurtjes met de blik vooruit en af en toe achterom kijken…..
De Elbe
Nine Marit onderweg 
Mooie start gemaakt met dit fantastische weer, bofferds! Ga zo door. Liefs F&M
LikeLike