De naam Nine Marit

Nine is de voornaam van Nienke’s moeder en Marit is geïnspireerd op de naam van mijn moeder, die Maria heette maar Riet als roepnaam had. De naam van een eventuele dochter van ons zou Marit zijn geweest. Vandaar Nine Marit. We vermoeden dat onze moeders het motorbootvaren meer hadden omarmd dan dat zeilen met boten die erg scheef kunnen gaan en niet tegen de wind in kunnen varen. 

Bij de bouw van het schip heeft Nienke een zilveren dubbeltje uit 1948, ons beider geboortejaar, op de kielbalk laten vastzetten onder in het schip. Dat zal de Nine Marit hopelijk voorspoed brengen. De schippers van weleer geloofden dat het plaatsen van een munt op de kielbalk geluk bracht en weigerden te varen in een schip zonder deze talisman. In feite is het lot van de Nine Marit daarmee al in een goede richting bezegeld.

Terwijl ik dit schrijf ligt ze knus onderdak ik het schiphuis van de Domp in Sneek, de jachthaven in het oosten van de stad. In het weekend hebben we haar bedje gespreid door de randen van de loopsteiger met vloerbedekking te bekleden en de vaste landvasten op maat te bevestigen aan de palen van de box. Zo wordt het binnenvaren een eitje. 

Het zwemplateau achter op het schip is een graaggeziene plek voor eenden die het eveneens als openbaar toilet gebruiken. Daar moeten we wat op bedenken. Glasscherven lijken met niet praktisch en erg eend-onvriendelijk. Misschien dat een net hen kan ontmoedigen. Een aardige suggestie kreeg ik nog van een collega schipper, die een nepkraai boven zijn zwemplateau plaatst. Dat schijnen eenden niet prettig te vinden.

We hebben nog veel te leren: hoe gedraagt het schip zich bij harde zijdelingse wind en hoe zal het zijn op een stromende rivier, met de stroom mee of er tegen in? En wat doet ze in hoge golven op zee of het IJsselmeer? Met een open blik en niet te veel verwachtingen gaan we eerst maar eens wat kleine tochtjes maken om te wennen aan een varend buitenhuis. De plannen voor verderweg stellen we nog even uit, maar die gaan zeker plaatsvinden.