Hamilton 4

College economie.

Vanochtend vroeg op. Ik mag mee naar het Hamilton college, alwaar we een les krijgen van Graig Simmons, professor in de economie.
Met ons allen stappen we in de bus. De chauffeuse, een donkere dame, heeft heur haar op een gekunstelde manier op haar hoofd geplakt, zodat het lijkt alsof ze haar spaarzame natte haar in een netje heeft gestopt. Ze rijdt als de beste in het drukke verkeer.
Op het college aangekomen, is het even zoeken waar we moeten zijn. We krijgen hulp van een vriendelijke leraar. Deze week hebben de studenten vrijaf, zodat het erg stil is op het terrein.
Voordat de prof ons zou verlichten, heeft de pas aangekomen leraar economie, Eerde, zijn kunsten vertoont, omdat we veel te vroeg ter plekke waren. Hij wist de leerlingen al snel tot nadenken te prikkelen. Hij is duidelijk gewend om met leerlingen om te gaan.
Professor Simmons blijkt een vlotte erg Amerikaanse no nonsens figuur gekleed in spijkerbroek en sweater lopend op veelkleurige sneakers.
De kern van zijn verhaal gaat al snel in de richting van zijn zorg om het milieu op dit rijke eiland. Bedrijven zijn door afwijkende belasting-regels tov. het vaste land in staat om goedkoop hun verzekeringen te regelen. Hij noemt dit captive insurance. Daarnaast wordt er hier veel herverzekerd, om risico’s te spreiden. Deze rijkdom gaat steeds meer gepaard met een belasting van het milieu, die niet bestraft wordt, waardoor het voor dit eiland een groot probleem aan het worden is. Verbranding van het meeste vuil is niet voldoende. Er blijft veel liggen dat schadelijk is voor het eiland, maar ook voor de omringende zee.
Min of meer vermanend maakt hij de leerlingen duidelijk dat je zo de volgende generatie opzadelt met de gevolgen van je consumerende gedrag.
Behalve zijn links gekleurde ideeën over het milieu, is zijn idee over armoede op Bermuda, erg Amerikaans. Je hebt het aan jezelf te wijten, en een percentage van 20 % armoede lijkt hij niet zo vreemd te vinden. Een sociaal netwerk, georganiseerd door de regering is er niet. De vele kerken leveren de zorg voor de armen en werklozen.
Toch zegt hij generaliserend ‘rich people are not nice’, they become selfish’.
Niet van zelfkritiek gespeend zegt hij: ‘here on Bermuda we were pirates in early days, now we are still pirates on a legal base’.
In de gesprekjes die ik later met enkele leerlingen had, kwam naar voren dat dit nieuw voor hen was. Het college heeft indruk gemaakt.
In mijn geliefkoosde rock Cafe komen een stel meiden binnen van het Duitse equivalent van school at sea. Ze liggen eveneens met hun schip op Bermuda, de Thor Heyerdahl. Ook zij zijn bloed-enthousiast over het school at sea project.
Morgen zullen zij zich bij ons voegen bij de barbecue. Het wordt een internationaal feestje.
Ik hoop dat de voorspelde storm geen wind in het eten gooit.
Foto’s:
Een schattig kindje komt in het cafe bij ons buurten, zich gelukkig niet bewust van dit alles wat ik hierboven beschreef. Het papiertje om een rietje wordt uitvoerig bestudeerd en losgepeuterd. Een stralende lach krijgen we cadeau.
De andere foto is van een man die wacht op de bus, een tukje is nooit weg.