Handig stuurt ze de grote autobus met aanhanger over de smalle wegen bij Bad Bodenteich. Ze kijkt strak voor zich uit en ik twijfel of ze het wel goed vindt als ik haar aanspreek. Afgemeerd aan het Elbe Seitenkanal, maken we een trip met de bus naar Uelzen. Heen met de de gewone bus, terug met de Entdeckerbus die gratis een rondje maakt in dit glooiende landschap rond Ülzen. Cadeautje van de provincie. Tussen de bossen zien we velden met bloeiende aardappelplanten en verschillende bijna rijpe graanvelden. Ze had al gedacht dat we bootjesmensen waren. Zelf heeft ze ook een motorboot, ‘ Erica Babe’, in Nederland gekocht. Ik vertel haar dat we graag afgezet willen worden in de buurt van het kanaal waar ons schip ligt. ‘ Kein Problem’, maar eerst wil ze ons nog wat laten zien. We zijn de enige overgebleven passagiers nadat de laatste mensen bij de camping waren uitgestapt. Bij een vriendelijke uitspanning waar gastronomisch gegeten kan worden slaat ze met bus en aanhanger links af en rijdt het erf van de boerderij erachter op. Of ik maar even het hek wil openen en oplet dat de paarden niet naar buiten lopen. Tot mijn verbijstering rijdt ze met de bus de wei in daarbij een paar nerveuze paarden ontwijkend en maakt een rondje zodat ze met de bus met aanhanger de poort weer uit kan rijden. De bus gekeerd mag ik weer instappen en worden we door Bettina, zo heet ze, bij de weg naar het kanaal afgezet. Het was een onverwacht stukje reclame voor deze eetgelegenheid in de buurt. Lachend nemen we afscheid van Bettina die ons ook nog even een paar tips geeft over de volgende haven die we van plan zijn aan te lopen.Het Plaatsje Uelzen is een echte Hanse stad. Het aantal oude gevels is minder talrijk als op het internet wordt gesuggereerd. Het ziet er in de hoofdstraat wel gezellig uit. De terrassen zitten vol met ijs etende mensen . ‘Gott’ twittert er lustig op los met in het hout boven de deurposten gebeitelde spreuken. Meestal van de moraliserende soort. Boven een wijn- en drankwinkel stond dat dronkemannen niet hoeven te rekenen op een plaatsje in de hemel. Spreuken in de trant van eerlijk je brood verdienen maakt je gelukkig en bezweringen dat huis en bewoners gevrijwaard mogen blijven van ziekte en armoede zijn er in vele variaties.
Vanuit het oude centrum lopen we richting het station. Eerst lopen we fout langs een laan met grote huizen en een snelstromend beekje waar diverse gezondheidsbevorderaars en zieleknijpers hun domicilie hebben met de ‘Praxis’ aan huis. Na enig vragen hoe we moeten lopen komen we uiteindelijk bij de ‘schönste Bahnhof in der Welt’. We hadden erover gelezen en dan wil je het bekijken. Het Station, gebouwd in 1897, was eind 20e eeuw in verval geraakt en moest nodig gerestaureerd worden. Voor de wederopbouw met een extra accent werd de Oostenrijkse architect en kunstenaar Friedensreich Hundertwasser aangetrokken om er iets aparts van te maken. Dat is hem aardig gelukt zo vlak voordat hij het loodje legde in 2000 aan boord van de Queen Elisabeth II ergens onderweg op zee in de Pacific. 72 jaar heeft zijn hart getikt, een keur aan artistieke werken achterlatend. Het is een apart gebouw geworden, oud Duits-strak in het hoofdgebouw, maar opgeleukt met gouden bollen, kleurrijke pilaren en allerlei beweeglijke grapjes in de gevels en gangen onder het spoor door. We vonden het wel aardig en zeker verrassend, maar het centraal station in Amsterdam is echt indrukwekkender en mooier.
Het Elbe-Seitenkanal is best leuk. We tuffen met een gangetje van 10 km per uur door een prachtig natuurgebied. De rode wouw heeft ons weer gevonden en vergezeld ons een tijdje in grote cirkels om de boot. Het is niet druk, hele stukken is er geen schip te zien en zijn we helemaal alleen op het kanaal. De stuurautomaat doet het zo goed dat ik af en toe met Nienke een tijdje voor op het dek kan zitten. Nine Marit’s Raymarine is dan de stuurman op de rechte stukken en wij hoeven nauwelijks te corrigeren. Nu we in Bad Bodenteich aan de wal voor sportboten liggen en het langzaam donker begint te worden, horen we de achterburen, gezellig keuvelen onder het genot van een biertje. Ze zitten op de wal bij de bosrand en hebben hun barbecue maaltijd beëindigd. De stank hebben we voor lief genomen, de vogelgeluiden bij het vallen van de nacht maken veel goed….
Nine Marit onderweg 